Рухланып китеп, күп басмага язылдым бу яртыеллыкка. Элеккечә! Интернет, телефон киң кулланыш алмаганда, ә бәлки бөтенләй булмаганда, һәр гаилә диярлек дүрт-биш газета ала иде. Дөрес, укылмаганы да була иде ул газеталарның. Ияләнгән гадәт буенча яки «гел шуларга язылабыз инде...» диебрәк алдырганы да була иде арада.
Скопировать ссылку
Рухланып китеп, күп басмага язылдым бу яртыеллыкка. Элеккечә! Интернет, телефон киң кулланыш алмаганда, ә бәлки бөтенләй булмаганда, һәр гаилә диярлек дүрт-биш газета ала иде. Дөрес, укылмаганы да була иде ул газеталарның. Ияләнгән гадәт буенча яки «гел шуларга язылабыз инде...» диебрәк алдырганы да була иде арада.
Ә бүген вазгыять башкачарак. «Газета укыйбызмы?» дигән сорауга: «укыла», - дип җавап биреп тә булмый. «Бер газетага язылу бик җиткән, язмаларның да яраткан авторларныкын гына укыйм», - диючеләр дә бар. «Бу заманда нинди газета уку ди ул? Язылмыйм. Социаль челтәрләрдә, группаларда шул ук язмалар...», «И-и газета укуның тәме-е! Бер сүзен калдырмыйча рәхәтләнеп укыйм!» - диючеләр дә, укыйсы килсә дә, акча җиткерә алмавын белдерүчеләр дә бар. Кыскасы, һәр кешенең үз уе, үз фикере.
Мин үзем яңа чыккан һәр басмага беренче булып язылучылар рәтендә идем. Идем димен, чөнки үткән заманда. Күпләре бер язылуда ук «менюдан» төшеп калды. «Шәһри Казан» газетасын ошатсам да, соңгы биш елда алдырганым булмады. Сәбәбе - эшсез калдым. Бу яртыеллыкка язылуга иркенлек ясадым: помидор үсентеләре үстереп сатып, дүрт зур басмага язылдым. Менә бит, аяк тәпелдәгәч, тәмләп газета укырга да була. Аерылган басмаларга кабат кушылдым.
Халыкның ни өчен элеккечә газета-журналларга язылмавын искәрттем инде, өстәп шуны язам: кайсыдыр газетага бәйлелек (язмаларын укыйсы килеп тора!) - даими авторларының язмаларын көтүдән. Мәрхүм Илфак Шиһапов вафатыннан соң (исән чакта бәяли белмибез бит кешене) шундый нәтиҗә ясадым. СССР таркалганнан соңгы авыр елларда күңелгә күпмедер җиңеллек ясап, «Татарстан яшьләре» Илфакның юморга бай әсәрләрен биреп барды. Көтә идек, укый идек. «ШК» газетасына кабат язылу теләгем шуннан яңарды: ялган, икейөзлелектән туйган заманда, Марат Кәбировның эчкерсез, һәрнәрсәнең асылына төшенеп язылган язмалары нәкъ менә сезнең газетада басыла. Бер карасам, мин аны интернетта да укый алам. Алай түгел бит ул, яхшы язмалар урын алса, газета йөрәккә якын була. Юккамыни, «йөрәктән-йөрәккә!» - диләр. Элек мин бу газетага яшь журналист Айсылу Имамиеваның акыл бөркелеп торган язмаларын уку өчен языла идем.
Йөрәктән-йөрәккә дигәннән, кайбер басмаларда фәлән артистның фәлән килограмм, фәлән граммлы, фәлән сантиметр озынлыкта бала тапканы, кайсы бала табу йортында бәбиләве турында мәгълүмат бирелә. Ана үзенең тапкан баласы турындагы бу мәгълүматны белергә тиеш. Бала үскәч, кызыксынып сораганда, моны онытмыйча аңа җиткерергә бурычлы. Шуннан гайре бу мәгълүмат башкаларның ниенә: миенәме, йөрәгенәме? Имеш, абунәчеләр санын шул танылган кешеләрнең «гайбәтен сату» киметмичә тота. Социаль челтәрдәге группаларда да шундый ук хәл, имеш. «Имеш» дип язам язуын, чыны шул - андыйларны укучы күп. Халыкны ник шуның ише «чүп-чар» кызыксындыра икән дип гаҗәпләнәм. Билет күп сатылсын дип, концертларда әхлаксыз, очсыз юмор сөйләүдән мәдәният аска тәгәри. Тираж арта дип, мәгълүмат чараларында «чүп-чар» урын ала, караучылар (укучылар) күбәя дип, социаль челтәрләрдә аларны кабат-кабат эләләр. Кем хатыны белән аерылышкан, аңа нинди мөлкәт тигән, кем кайсы җирдә никахлашкан, авыры ничә атналык?..
Комментарийлар