Ахырын уйламыйча, акылсыз гамәлләр эшләп атабыз да, актыктан үкенергә генә кала. Уйлап карагыз, күпме бит алар - гомеребез буена җыелган үкенечле эшләребез, шулар аркасында боегып йөргән көннәребез, күз яше түгеп утырган минутларыбыз. Кызган баштан башкарылып, соңыннан безне үкенергә мәҗбүр иткән ул мизгелләр булмаса, тормышыбыз бермә-бер күңеллерәк, яктырак, бәхетлерәк булыр иде,...