Үзен карынында тугыз ай буе тилмереп, газап кичереп йөрткән, тудырган, имезгән, көнен-төнен баккан, үзе ашамаганны баласына ашаткан, үзе кимәгәнне баласына кидереп: «Балам, балам!» – дип йөргән ата-анасына баласы вәхшиләрчә, пычак белән ташлана. Моны дөньяда бер хайван да эшли алмый, ике аяклы кешегә охшашлы хайваннан кала.
