"Акылым белән каршы килсәм дә, иреннәрем карыша алмады. Балага уздым..."
Ирем белән дүрт ел яшәп, балага уза алмадым. Бар да яхшы, ул – әйбәт ир, мин аны яратам, ләкин түшәктәге тормышыбыз барып чыкмады кебек. Чөнки иремнең моңа исе китмәде, ә мин һәрвакыт назга тилмердем, сусадым. Үзенә бу хакта әйтеп карадым, ләкин файдасы булмады.
Кит анардан дигэн кешелэргэ шак катам, алар узлэре гомер буе ирсез яшэгэн кешелэр дер могаен. Китеп кая бара я ятим бала устерэсен, я кеше баласы яратмый торган иргэ барасын. Ирне кеше иткэн дэ хатын кыз, юк иткэн дэ хатын кыз. Жебеб торсан элбэттэ шулай була.