Җене сөймәде шул керпене, алып атардай булды (уены-чыны бергә)

Әмма Яңа ел  алды көненең әзерләнгән сюрпризлары моның белән генә бетмәгән иде әле. Илсур Харисович бер өшеде, бер тирләде...
Ел саен һәр кеше Яңа ел  алды мәшәкатьләренә чума. Өйдә ничек тә ярый, гаепләүче дә, премияңне кисүче дә, ашыктыручы да юк дигәндәй... Ә менә эштә Яңа ел  алдыннан әзерлек бераз башкачарак шул, бөтен әйберне дә үзеңчә генә эшләп булмый. Башка елларда барлык бәйрәмнәрне, шул исәптән Яңа елны да, тиз-тиз әзерлек белән үткәрүче Илсур Харисовичка быел тирләргә, чабуларга туры килде. Ул гына да түгел, моннан соң яңа җитәкче аны эшендә калдырырмы икән?

Калдырмаса соң... әле инде мөһим дә түгел. Илсур Харисович, җитәкченең үткәнен белмәде, белсә, кем әйтмешли, егылыр алдыннан шул урынга саламны кат-кат түшәп куяр иде. Ләкин буласы булды инде.

Гадәти эш көне. Шулай да оешмаларда, кибетләрдә, хәтта аларның колхоз идарәсе бүлмәсендә дә бәйрәм кәефе сизелә. Бүген Илсур Харисович яңа билгеләнгән җитәкче кушкан әмерләрне тиз-тиз генә үтәде, аласын алды. Чөнки районнан кунаклар киләсе икән. Алар килгәнче кайтарылган бүләкләрне барлыйсы, авыл бизәлешен карыйсы, балалар бакчасын урап чыгасы, клубта әзерләнәчәк бәйрәм чарасы программасына күз йөртеп чыгасы бар икән. Илсур Харисович җитәкче алдына коробкаларны тезеп куйды. Карап чыгыгыз, янәсе...

Яңа билгеләнгән җитәкче коробкага салынган Яңа ел  бүләкләре арасыннан уенчык керпеләрне берәм-берәм идәнгә, ә соңгы кулына алганын тәэминатчы булып эшләүче Илсур Харисовичның йөзенә бәрде. Әмма Яңа ел  алды көненең әзерләнгән сюрпризлары моның белән генә бетмәгән иде әле. Илсур Харисович бер өшеде, бер тирләде...

Менә балалар бакчасы ишегалды. Җем-җем утлары, зур-зур кар сыннары белән каршы алды. Инде атна буе тәрбиячеләр кар җыеп, су ташып кар сыннары әвәләде. Менә кыш бабай, аның янәшәсендә горур гына Кар кызы басып тора, алар янында керпе сыны...
– Бу нәрсә! Теләсә нишләт! Күзем күрмәсен, – дип җикерде кардан ясалган керпене күреп җитәкче. Кар сынын юк итәсе килепме, аударып атарга теләпме, бар көченә китереп типте. Тик төптән юан итеп ясалган сынны һәм гомумән, тәрбиячеләр яки укытучылар ясаган әйберне тиз генә сындырам димә! Ул боз булып каткан иде.

Илсур Харисович җитәкченең ни өчен үзен шулай тотканын тагын аңламады. Чөнки аның үткәнен белми. Шулай да җитәкченең керпе яратмаганын чамалап алды.
Җитәкче эре-эре адымнар белән клубка таба атлады. Мәктәп укучылары, эшче яшьләр белән берлектә сәхнә әсәре әзерләделәр. Әзерлек нык булды. Килгән кунаклар алдында йөз кызарырлык булмаска тиеш. Җитәкче шулай кушкан иде. Фойеда балалар шау-шуы. Тамаша залында йомгаклау репетициясе бара. Сәхнә артында автор тавышы.

– Кичләрен Керпе Аю баласы янына кунакка йолдызларны санарга йөри. Алар бүрәнәгә утырып, чәй эчеп, йолдызлы күккә карадылар. Ул йортларның мич торбасы артында эленгән кебек күренә. Торбаның уң ягында Аю баласы, ә сул якта Керпенең йолдызлары...
– Бар әйт! Моны сәхнәгә чыгармыйсыз! Теләсә нишләгез! Әмма колагым ишетмәсен, – җитәкче бу сүзләрне авызын ачмыйча гына теш арасына телен кысып кына чыгарган авазлар аша әйтте.

Эшнең нидә икәнен белмәгән үзешчән артистлар, сәхнә әсәрен әзерләүче балалар бер ни дә аңламады. Шулай да “Томан эчендәге Керпе” әкиятен белем көненә әзерләгән “Буратино хикмәтләре”нә алыштырып куярга, кабатлап күрсәтергә булдылар. Башка чара юк. Яңа җитәкчедән узарга барысы да курыкты. 
Клубтан чыгып килгәндә бер төркем авыл агайлары очрады. Аларның кайсысы оныкларын репетициягә озата килгән, кайсысы болай гына чыккан. Арада җор телле Галимҗан абзый да бар. Илсур Харисович аны күреп бераз сөенеп куйды. Җитәкче белән булган киеренке хәлне бәлки ул берәр кызык хәл сөйләп җиңеләйтеп җибәрер дип өметләнде. Эх, очрамаган гына булсаңчы...

Җитәкче кызу-кызу атлап килгән адымнарын бераз акырынайтып авыл картлары ягына борылды. Ничек кенә булса да, авыл агайлары белән исәнләшмәү матур түгел. Һәрберсенә кул биреп исәнләште, хәлләрен сорашкандай итте. 

– Менә, оныкны китердем әле. Аны көтәм, – ди Галимҗан агай. – Балаларны саклап кына үстерәбез инде. Җил-яңгыр тиярлек түгел. Оныклар бигрәк кадерле. Без генә түгел җанварлар да балаларын яклый бит. Кем әйтмешли, керпе дә үз баласына “йомшагым” дип дәшә бит...
Бусы соңгы чик булды бугай. Җитәкче тиз-тиз адымнар белән машинасына атлады.
– Соң аның кушаматы керпе икәнен белми идегезмени, – дип мыек астыннан гына елмайды Галәү абзый.

Алмабикә.
Фото: https://www.freepik.com