“Син миңа әбиең белән сихер эшлисең"

Үги ана белән мөнәсәсбәтләр башта яхшы булса, аннары барысы да акрынлап бозыла башлады.

Шулай бер кунакка килгәч, безнең арада бик ямьсез сөйләшү булды. Ул вакытта әти эштә иде. “Син миңа әбиең белән сихер эшлисең. Әбиең ясап җибәрә, син аны алып килеп, минем өйдә калдырасың. Төшкә керде. Әбиең мине кара упкынга этеп төшерә. Бу сүзләрне әтиеңә әйтәсе булма, ир-ат мондый әйберне белергә тиеш түгел”,  – диде. Мин берни дәшмәдем.  Кич белән әти кайткач, аңа барысын да сөйләп бирдем. Аллаһка шөкер, әти минем яклы булып чыкты. Тормыш иптәше белән каты гына талаштылар. 

Берничә ай узгач, икебез генә авылга кайтып барганда әти сүз катты. “Сез Гөлия (әтинең хатыны) апагызны сихерләп бетердегез инде. Чиргә батты. Шул сихер үзегезгә әйләнеп кайтсын”, – диде миңа әти.

Әбием – дини кеше, мине гел яхшы кеше булырга өйрәтте. Аллаһыдан куркып, аңа сыенып яшәргә өйрәтте. Әйе, сихер турында да ишеткәнем булды үскән чакта. Әбием: “Андый зәһәр әйберләр белән эш иткән кешене тәмуг уты көтә, сихер-бозымны башыңа да китермә”, – дип үстерде. Гөлия апага начарлык эшләү турында уйлаганыбыз да булмады.

Әти белән соңгы аралашу да шунда булды. Бүген дә сөйләшмибез. 
Сихер турында гына уйлап йөргән кеше, үзе сихерне куллана, димәк. Әти белән аралашмавыбыз да шуннан дип уйлыйм.

Исемемне күрсәтмәгез.
"Шәһри Казан. Язмыш" газетасыннан

Фото: https://unsplash.com/