«Шәҗәрәле этләр сатам – кем ала?»

Тик андагы дуңгыз комплексында да һәм кечкенә генә фермаларында да этләр күренмәде. Дөресрәге, дуңгызлар янына тук йөзле көр каравылчы бөтенләй кертмәде. Ул тирәдә этләр булса, үзләре үк өреп каршыга йөгереп чыгарлар иде, дип, күрше районнан эзләргә булдык. Лаешта эт эзләү дә нәтиҗә бирмәде.

Юлыбыз Балык Бистәсенең Олы Елгасына таба борылды. Фермалары гөрләп эшләп ята. Атлар да күренә, сыерлары да һәм, ниһаять, этләре дә бар. Каршыга ук килеп чыктылар. Анда эшләүче бер абый гына, боларны алмагыз инде, фермадан алган эт бер дә җүнле-рәтле булмый бит, дип, безгә нигәдер каршы килде.

- Шәһәргә барыгыз, төзелештә кешеләргә бик ияләшкән чын сакчы этләр була, - ди.
Көчекләре дә бик кечкенә булганга, без моннан да этсез генә кайтып киттек. Авылда эт таба алмый йөр инде...

Шуннан соң бер-ике ай үтте. Эт мәсьәләсе онытылып торды. Бер матур көзге көндә Казанның Вознесение бистәсендәге тукталышта басып торганда зур гына бер өйнең капкасында «Этләр сатам» дигән игъланны күргәч, эт мәсьәләсе кабаттан яңарды. Кызык, менә бит ана эт тотып, аның балаларын сатып яшәүче кешеләр дә бар икән Казанда, дип тел шартлаттым. Эт проблемасы чишеләчәк болай булгач, дип сөенеп тә куйдым. Шунда бакчасына кул арбасы белән тирес чыгаручы хатынны автобус тәрәзәсеннән күреп алдым. Бераз баргач кына аның эт тиресе ташыганы башыма барып җитте. Бер сәгать үттеме-юкмы, теге хатынга шалтыратам. «Ярар проблема юк, нинди токым?» - ди бу. Ул бер-бер артлы тезеп киткән токым исемнәрен белсә дә шул өлкәдә махсус белеме булган кеше генә беләдер. Берсе дә безнеңчә түгел - әйтсәң, телең сынар. Кыскасы, югалып калдым.

- Бер дә аптырамагыз, аларның һәркайсына паспорт ясалган, барысы да тиешле медицина тикшерүе узган, шәҗәрәләре дә кулда, - дип тезеп салды этләр хуҗасы.
Авызым кибеп китте хәтта... Ничек инде шәҗәрә?
- Сезнең бер дә эт алганыгыз юкмы әллә? - дип сүзен дәвам итте телефонның теге ягындагы яңгыравык тавыш.

- Бар... Дөрес­рәге, сатып алганым юк, ә сез ничә сумга сатасыз?
Шәҗәрәләре дә булгач, бер 3-4 мең сорый инде хәзер дип көткән идем, җавап мине бөтенләй телсез калдырды.

- Иң очсыз дигән токым - 40 мең, ә яшенә карап - 60 меңнән 75 меңгә чаклы...
Мин исә, беркатлыланып: «Алучылар бармы соң?» - дип сорыйсы иттем.
- Бар, күп алалар, зур йортларны кемнәрдер сакларга тиеш бит. Чиратка алдан ук язылып куялар миңа, - дигән җавапны ишеткәч, тизрәк саубуллашу ягын карадым.

Җәмәгать, гафу итегез кәнишне! Сүз сыер, ат турында да бармый. Ә бәяләре... Кем уйлаган шундый хакка эт сатучылар һәм эт алучылар бардыр дип? Никадәр генә әйбәт булса да, эт эт бит инде ул.

Айсылу ИМАМИЕВА