Тол хатын: "Мендәрен сыйпый-сыйпый, төннәр буе елап чыгам"

Апа аның белән иркәләнеп, җил-давылларны, борчуларны белмичә яшәде. Җизни киткәч, тормышның бөтен борчулары үз җилкәсенә төште. Ике бала институтта, түләүле бүлектә укый. Үз йортлары белән торалар иде. Йорт тирәсендә гел ир-ат кулы кирәк бит аның. 

Бер көнне апа килеп:  «Күршеләр, ирең үлгәч тагын да чибәрләндең әле син. Гел каядыр чыгып китеп йөреп кайтасың, дип, йөрәгемә тиде. Өйдә бөтен нәрсә аны хәтерләтә, шуңа өйдә тора да алмыйм, мендәрен сыйпый-сыйпый, төннәр буе елап чыгам. Минем хәлне алар аңлыймы соң инде?!» – дип үкси-үкси елады. 

Шулай. Кешенең эчен ярып карап булмый. Борчуларын үзе генә белә. Шуңа да тышкы билгеләр буенча гына фикер йөртмәгез. Матур елмаю артында йокысыз, яшьле төннәр дә күп була...

Чулпан Кыямова.