«Җитәкчемә хат яздым, күкрәкләрегезгә сыланып торган ак блузкагыз гел күз алдымда, дидем”

Ярты ел элек яңа эшкә урнаштым. Үзебезнең бүлек җитәкчесен күргәннән бирле аңа үлеп гашыйкмын.

Ул кияүдә түгел, очрашып йөргән кешесе дә юк дип беләм, чөнки ул тәүлек әйләнәсе эштә. Ял көне дә эшли ул. Эше өчен янып йөри, бөтен җанын биреп эшли. Һәм хезмәткәрләренә дә шундый кырыс таләпләр куя. Аның тавышын ишетсәм, хыялларга биреләм. Иреннәре, күзләре, күкрәкләре күз алдымнан китми. Башкалар аңа гашыйк булганымны сизде бугай. Әмма курыкмыйм, аны яратуым белән бәхетле мин!

Узган атнада түзмәдем, аңлатма (объяснительная) яздым. “Юләр кебек гашыйк булдым сезгә. Кафега чакырасым, иреннәрегездән үбәсем килә. Күкрәкләрегезгә сыланып торган ак блузкагыз гел күз алдымда”, – дип яздым һәм йә свиданиега риза булуын, йә мине башка бүлеккә күчерүен сорадым. Башка болай эшли алмавымны да әйттем. Тик әлегә җавап юк, башка бүлеккә дә күчермәделәр...

Ринат К.