«Үткән атнада гына бирдең бит сәдака, үзеңә калмый»

Кеше бу дөньяга килгәннән алып, соңгы сулышына кадәр аның белән бергә була торган, кешегә пышылдап, аны начарлыкка өнди торган бер мәхълук бар икән. Ул – Әл-Карыйн исемле шайтан. Шуңа да еш кына күңелебезгә килгән начар уйларны үзебезнең уйлар дип кабул итәргә ашыкмыйк, ә алар белән көрәшергә өйрәник.

Көн дәвамында кешенең башына нинди генә уйлар килми. Алар арасында гөнаһлы гамәлләргә этәрергә мөмкин булганнары да, гамәл-гыйбадәтләребезне кылуга зәгыйфьлек китерергә теләгәннәре дә бар. Кеше әле менә хәзер генә ихлас күңеленнән берәүгә садака күчерәм дип ниятләп куя, шунда ук күңелдән “берәү”: “Үткән атнада гына күчердең бит, үзеңә калмый юкса”, – дип пышылдый башлый. Яисә намаз вакыты кереп, укырга дип җыенсак, тәһарәтебезнең юклыгы, йә инде бөтенләй дә җылы суның сүндерелгән булуы искә төшеп, фарыз гамәлне кичектерү теләге уяна. Бу әле искә алган шайтанның эше.

Яшен тизлегендәге бу уйлар белән нишләргә соң? Алар килү белән ныклап тамыр җәяргә һәм кылырга теләгән изгелекләребезнең икенче планга күчүенә китерергә мөмкин.

Әгәр күңелебезгә андый начар уйлар килә икән, кичекмәстән “Әгууз̣ү билләәһи минәш-шәйтаанир-раҗиим” (“з” хәрефе сакау итеп укыла. – Ред.) дигән доганы даими рәвештә укырга кирәк, чөнки аның начар фикерләрне бездән этәрүдә тәэсире зур.

Мәгънәсе: “Таш атып куылган шайтаннан Аллаһыга сыенам”.

Нинди хәлдә дә иң беренче булып Яратучыбызга мөрәҗәгать итүебез мөселман кешесенең төп уңышы ул, чөнки барлык халәтне дә үзгәртүче, көйгә салучы Раббыбыз Коръәни Кәримдә болай дип әйтә:

“Әгәр Аллаһы сиңа бер зарар белән кагылса, Аңардан башка шуннан коткарып калырлык һичкем юк” (“Әл-Әнгам / Терлек”, 6:17).

Ә шайтанга килгәндә, аның хакында Раббыбыз: “Һичшиксез, шайтан – сезгә [күптәнге һәм зур] дошман. Сез дә аны дошман итегез”, – дип әйтә (“Фатыйр / Бар кылучы”, 35:6)

Шул ук вакытта бу дошманны җиңә алырбызмы, ул бездән өстен чыкмасмы, дип борчылганда Коръәндә аның хакта: “Шайтанның хәйләсе бик көчсез”, – диелә (“Ән-Ниса / Хатыннар”, 4:76)

Бу дөньяда аның үз мәкерлекләре, адәм балаларына үче бар. Ул Раббыбызга мөрәҗәгать итеп болай дип әйткән: “Синең Бөеклегең белән ант итәм! Синең колларың исән булганда аларны адаштырудан туктамам!” Бу сүзләргә җавап итеп Раббыбыз болай дигән: “Үземнең Кодрәтем белән ант итәм! Алар Миннән гафу итүемне сораганда аларны гафу итүдән туктамам!”

Раббыбыз Аллаһы Тәгаләдән безне гафу итүен сорап, Аңа якын булырга тырышып, начар уйлар килгәндә Аңа сыенып яши алсак иде.

Тимергали хәзрәт Юлдашев,
“Саләх” мәчете имам-хатыйбы
___________________________________
Коръәнне калебемнең язы ит...

Ибне Габбас радыяллаһу ганһедән Пәйгамбәребез салләллаһу галәйһи вә сәлләмнең мондый сүзләре риваять ителә: "Әгәр тынычсызлык һәм сагыш биләп алганда берәрегез:

“Аллааһүммә инии габдүкә вә ибни габдикә вә ибни әмәтикә нәәсыйәтии бийәдикә мәәдин фии хукмүкә, гадлүн фийә кадаукә. Әсьәлүкә бикүлли исмин һүә ләкә сәммәйтә биһи нәфсәкә әү әнзәлтәһү фии китәәбикә әү галләмтәһү әхәдән мин халкыйкә әү исьтәэсәртә (икенче "с" хәрефе сакау итеп укыла) биһи фии гыйльм әл-гайби гыйндәкә ән тәҗгаләл Куръәнә рабиигъ кальбии вә нуур садрии вәҗәлә хузнии вә зиһәәб ("з" хәрефе сакау итеп укыла) һәмми”.

"Йә, Аллаһым, дөреслектә, мин Синең колың һәм Синең (ир-ат) колыңның улы һәм Синең (хатын-кыз) колыңның улы. Мин Сиңа буйсындырылган, Синең карарларың минең өчен мәҗбүри, ә Синең миңа карата кабул ителгән хөкемең гадел. Мин Синнән Үзеңне атаган яки Үзеңнең Коръән китабыңда иңдергән яки Үз мәхлүкъларыңның берәрсенә ачкан яисә Үзеңнән кала башкалардан яшереп калдырган һәрбер исемең белән сорыйм: Коръәнне калебемнең язы, күкрәгемнең нуры һәм тынычсызлык һәм сагышымның бетүенә сәбәпче итсәң иде”, – дип әйтсә, Бөек һәм Кодрәтле Аллаһы аны кайгысыннан азат итәр һәм борчуларын шатлык белән алыштырыр”.