ИлСаф: “Дөрес адым ясадым дип уйлыйм”

– ИлСаф, үзеңне авыр язмышлы кеше дип уйлыйсыңмы?

– Авыр дип әйтмәс идем. Аллаһы Тәгалә бу тормышта төрле кешегә төрле сынаулар бирә. Мин күргән борчулы-кайгылы вакытлар да үзенә күрә бер сынау. Шулай да тормышыма канәгатьсезлек белдерә алмыйм. Ул сынауларны миңа күрәсе, миңа кичерәсе булган. Тирә-якка күз салсаң, башка кешеләрнең язмышларын карасаң, миннән күпкә авыррак хәлдә калучылар бар.

– Гомереңнең иң авыр елы кайсы ел?

– Баламны югалткан ел. Кызым Айгөл 2005 елда 8 яшендә вафат булды. Баланы югалту кайгысын беркемгә дә күрергә язмасын. Күргәннәргә Аллаһы Тәгалә сабырлык бирсен.

– Бертуган энең дә фаҗигале төстә вафат булды...

– Без алты бала идек. 2002 елда Ринат исемле энебез 32 яшендә юл һәлакәтендә вафат булды. Аны югалту да – иң авыр вакытларымның берсе. Бер мизгелдә дөнья караңгыланды, яшәргә көч булмады. Энемнең ике баласы калды, хәзер инде алар тормышта.

– Узган ел әниеңнең юбилеен матур гына үткәргән идегез. Әмма озак та үтмәде, ул китеп барды...

– Май аенда әнинең 85 яшен үткәрдек. Аны котларга Чүпрәле районы хакимияте җитәкчелеге дә килде. Коръән ашы укыттык. Һәм август аенда әни кинәт авырып китте, табиблар анда яман чир тапты. Шулай да яшәр дип уйладым, чөнки моңа кадәр әнинең авырганы булмады. Гел шифаханәләргә йөрде. Хастаханәгә дә сырхаулап түгел, ә тикшеренү өчен генә бара иде. Биш көнләп урын өстендә ятты да китеп барды. Аның юклыгын хәзер генә аңлый башладым. Әти үлгәнгә – 30 ел. Әни шул гомер ялгызы яшәде. Әти-әнинең мәңгелеккә килмәгәнен белсәк тә, аларны югалту бик авыр. Авылдагы йорт ялгыз калды. Буш өйгә кайтулары бик авыр икән...

– Кайгылы вакытларыңда акылдан язмаска, яшәргә каян көч таптың?

– Аллаһы Тәгаләгә якынаю, мәчеткә йөрү, вәгазьләр тыңлау, намаз укый башлау коткарды. Бу очракта дингә килү генә коткарып кала ала, башка чарасын күрмим. Диндә бөтен сорауга җавап, бөтен ярага азмы-күпме дәва бар. Яңадан аякка басуда тамашачымның, сәхнәнең ярдәме дә зур булды.

– Икенче тапкыр өйләнүеңне халык ничек кабул итте?

– Әлбәттә, тәнкыйтьләүчеләр күп булды. Гомумән, икенче тапкыр гаилә кору – татарлар өчен ят күренеш, авыр кабул ителә. Кеше белсә дә, белмәсә дә, теләсә нәрсә сөйли. Белмичә сөйләүчеләр күбрәк тә әле. Кеше хәлен кеше белми. Әмма үземне дөрес адым ясадым дип уйлыйм. Бүгенге тормышымнан бәхетле мин.

– Үзеңнән 16 яшькә яшь хатын белән яшәве ничек соң?

– Эш бит яшь аермасында түгел. Шулай килеп чыкты инде. Аллаһка шөкер, матур яшибез. Ике улыбыз үсеп килә: олысына – 15, төпчегенә 7 яшь. Беренче хатыным Миләүшә белән дә аралашабыз. Кызым Энҗе белән көн саен сөйләшеп торабыз. Сәфинә исемле оныгым бар. Ул мине нык шатландыра, тормышыма ямь өсти.

– Хатының үзе кебек яшьләргә күз салыр дип курыкмыйсыңмы?

– Юк. Бүгенге көн белән яшәргә кирәк. Аның өчен борчылып утырмыйм. Аннан соң мин физик яктан үземне әйбәт хис итәм әле (көлә).

– Син аны кичерә алыр идеңме?

– Андый хәлләрдән Аллаһы Тәгалә сакласын. Ләкин башыңа төшсә, Аллаһы юлны күрсәтәдер дип уйлыйм.

Әңгәмәнең тулы вариантын "Шәһри Казан. Язмыш" газетасының бүгенге санында укыгыз. Сату нокталарында сорагыз.