«Балаларыма Рәвия апа кебек ана булачакмын”

Күз яшьләре булып түгелгән ачу-нәфрәтенә кушып нык һәм каты итеп: “Юк!” - дип кычкырды да, йөгереп өйләренә кереп китте кыз. Әмма шушы мизгелдә үзе өчен “Мин балаларыма Рәвия апа кебек ана булачакмын”, - дип күңеленә салып куйды. 

Гыйлем сукмагыннан үргә таба атлаганда гына түгел, тормыш юлын кичкәндә дә остаз кирәк. Лаеклы остаз. Тормыш синең алдыңа теләсә-нинди авыр сораулар куйганда, кичә алмастай тоелган киртәләр корганда да күз алдыңа, күңелеңә шул остаз килеп бассын һәм сиңа соңыннан үкенмәслек дөрес юл сайларга булыша торган булсын ул. “Остазым бу очракта нәрсә эшләр иде икән?” дип уйлану еш кына иң авыр сынау-сорауларга да җавап табу юлын күрсәтүчән була. Сүз белән өйрәтү - бер хәл, син үрнәк санаган кешенең эш-гамәлләре, кылганнары – үтемле дә, аңлаешлы да була. 

Шөкер, шундый чын остазны – тормышы, гамәлләре, тоткан юлы, кешеләргә булган мөгамәләсе белән үрнәк, өлге булган Остазын бүләк итте язмышы Гөлнарага.

Гөлнара ул вакытта беренче сыйныфта укый иде. Ике кызы белән алар авылына шәһәрдән күченеп кайтты Рәвия апасы. Заводта хезмәт куйган ире бәхетсезлек очрагына юлыгып вафат булган яшь ханым ике җимешен ялгызы үстерергә мәҗбүр иде.

Мәктәпкә татар теле укытырга билгеләделәр аны. Үзенең гади әмма зәвыклы киенүе, горур килеш-килбәте, нәфис-җыйнак гәүдәсе белән башкалардан аерылып тора иде ул. Шуңамы - башта хезмәттәшләре бик шикләнеп, ышанмыйча гына караганнар иде Равия апасына. Соңрак исә ярдәмчел, ихлас, үз эшен намуслы башкаруы аркасында коллектив үз итте, авыл халкы арасында да ихтирам казанды, ышаныч яулады. Мин ялгыз хатын дип тормады, сыерын-сарыгын да, кош-кортын да асрады, бакчасын да гөрләтеп үстерде, балаларын тәмле сыйдан, туклыклы ризыктан өзмәде ул. Шул арада күрше-күләнгә, карт-корыга булышырга да вакыт тапты. “Аһ, үскәч аның кебек булсам!”, дип уйлый иде Гөлнара. 

Менә шул Рәвия апасының кызы белән дуслашты Гөлнара. Әле укырга кермәгән Рәмзия белән холыклары төрле иде аларның - Гөлнара ут шикелле янып торган сары чәчле, тиктормас, эшсөяр булса, кара чәчле, зәңгәр күзле Рәмзия бераз ялкаурак, иркәрәк иде. Минус белән плюс шикелле бер-берсен баланста тотучы бу ике кыз аерылмас дуслар булып киттеләр. Рәвия апасы да бу дуслыкны хуплый иде - терекөмеш шикелле җитез, үз-үзенә ышанган әлеге кызны якын итте ул. 
Гөлнараның әнисе уңган, эштән курыкмый торган хатын булса да, вакыты-вакыты белән башын ташлап эчә торган начар гадәте бар иде. Бала да, ир дә, хуҗалык та – берни кирәкми аңа мондый вакытларда. Иренең йодрыгы да каты гына төшә инде эчкәне өчен, әмма үз-үзен кулга ала алмый иде шул.

Яңа ел төне иде. Әти-әнисе эчеп сугышкач, сугылудан-кыйналудан куркып төн уртасында энесен җитәкләп урамга чыгып китте Гөлнара -  Рәвия апаларының ишеген шакыды. Балачагының иң тыныч, иң ямьле Яңа ел бәйрәме булып исендә калды ул төн.

Әмма барлык укытучылар да Рәвия апасы кебек киң күңелле, мәрхәмәтле түгел иде шул. Гөлнара Рәмзия белән аларда уйнаган җиреннән, тәрәзәдән урамга күз салдылар - Гөлнараларның сыйныф җитәкчесе су алып кайтып килә иде. Кызларны күргәч, көянтә-чиләкләрен юл читенә ташлап ялт-ялт кына Рәвияләргә керде дә, Гөлнараны пыраннатып алардан куып чыгарды: янәсе, бар, өеңә кайт, уйнап йөрмә, дәресләреңне кара! Иии, хурланганып елаган иде шунда Гөлнара.

Яклаучысы-саклаучысы булса, әти-әнисе айнык булса, болай итеп мыскыл итә алмаслар иде аны.
Шулай бер кышны әнисенең аракы колына әверелгән мәле иде. Шешәсен күреп алды да Гөлнара, бакчаларына алып чыгып карга күмеп куйды. Әнисе, шешәсен таба алмагач, и эләкте соң Гөлнарага!

Бүген Гөлнараның үзенең күпләргә үрнәк гаиләсе, дүрт балалары бар. Тормыш агымы юнәлешенә генә акмый Гөлнара: тормышка теш-тырнагы белән ябышып, булсын дип яши! Сабыйларыма Рәвия апа кебек әни була алсам иде дип тырыша: көн аралаш өйдә ипи сала, бер пешергәндә икешәр бәлеш пешерә, гаиләсен камыр ризыгыннан, тәм-томнан өзми. Гаиләдә, эштә, кешеләр арасында да аңлашылмаучылыклар килеп чыкканда гел Равия апасы күз алдына килеп баса аның. Мондый очракта Ул ни эшләр иде икән, дип фикер йөртә Гөлнара. Сабыр, акыллы, зиһенле Остазын күз уңында тотып, ул иң дөрес дип тапкан юлны юлны сайлый.

Ландыш Тимерова