Сәнәк белән әйләндерергә дип печәнне алдым гына, ә анда бөтерелеп елан ята

Хәзер авылда печәнне күпләп чапмыйлар шул. Чөнки мал тотмыйлар. Бәрәңге бакчасы янындагы люцерна да җитеп тора.

Ә моннан бер 20 ел элек башкача иде. Мәктәптә укыган елларда җәй көне башта бәрәңге белән мәш килсәк, аннары печән эшләре башлана иде. Әтиебез ике атнага командировкага китеп, ике атна ял итә иде безнең. Шул ял иткән атнада без печәннән кайтып керми идек.

Авылда халык малны күпләп тоткан чак. Йорт саен диярлек сыер. Бездә икәү. Печән күп кирәк. Болында чабарга печән җитми иде. Чөнки авылдагы һәр кешенең үзенең печән чаба торган урыны бар иде. Аңа башкалар керми. Көтүне дә анда кертмиләр. Безнең әтием белән әнием авылдан ераккарак урнашкан, Сәкел дигән урынга бара иделәр. Ә без печән әйләндерергә, алып кайтканда тырмаларга дип бара идек. 

Иртә белән кояш кыздыра башлаганчы печәнне әйләндерәбез. Беренче тапкыр шунда мин елан күргән идем. Сәнәк белән әйләндерергә дип печәнне алдым гына, ә анда бөтерелеп елан ята. Әле дә күз алдында тора. Бик курыккан идем шул чакта. Өлкәннәр дә печән белән елан кайтмасын дип, җыйган вакытта карап җыярга куша иделәр.

Ә менә трактор арбасындагы печән чүмәләсенә утырып кайту бәхете сиңа елмайса, син күкнең җиденче катында буласың инде. Ул печән чүмәләсе шундый биек була иде. Аны ничек кенә шулай өя алганнар икән. Бик зур осталык сорый бит.
“Иде” дип үткән заманда язу әллә ничек... Шулай да печән җыю процессында быел да катнаша алуыма куандым әле. Эшләми-эшләгәч арылды анысы, кулда мозольларны әйтмим дә инде... Ә шулай да күңелдә рәхәтлек хисе. Арыганнар мунчадан соң юкка чыга ул...

Руфия Мөхетдинова