Баллы балачак хатирәсе

Миңа биш, энекешемә өч яшьләр булгандыр, әни авырып китеп, күрше авылдагы хастаханәдә ятып чыкты. Җәйге матур көн иде. Әти, аның хәлен белергә барганда, безнең икебезне дә алды. Ул вакытта машина йөрмәгәнгәме икән, юлның тузаны ком кебек өелеп ята иде. Әти арбага икебезне янәшә утыртты, күчтәнәчкә алган банкадагы балын арбада йөргән телогрейкасы астына тыкты. Үзе исә алга карап утырды. Тузанлы юлдан әй чаптырып барабыз. Энем белән безнең күзләр телогрейкада, теге банкадагы әйберне ничек кабып карарга? Кулны сузып, тартып чыгардым. Ул вакытта хәзерге кебек борылып ябыла торган капкач юк бит, өстенә пакет куеп, резинка кидереп куелган. Банканы ачсак, сап-сары гәрәбә кебек сыек бал. Әле мин, әле энем балга бармакны тыгып алып, шуны суырып барабыз. Әни янына барып җиткәндә, баллы авызга тузан кунып, бөтен битебез кап-кара булган иде. Күчтәнәчкә дигән балны ашаганга куркуданмы, әллә әнине күрү сөенеченнәнме елавыбыз да истә калган. 

Гөлфирә Хисмәтуллина, Кама Тамагы.

Фото: Пиксабай