Газраилне чакырып китерде...

Аның туганнан туган энесе Марс үзе белән бер урамда уйнап үскән, бер класста укыган, бер үк хәрби частьта хезмәт иткән, армиядән кайткач бер үк һөнәрне сайлап, пенсиягә чыкканчы, полиция участогында хокук сакчысы булып иңне-иңгә куеп эшләгән якын дусты Фәнил белән бер үк елда отставкага китәләр. Икәүләп бер финанс оешмасының сак хезмәтендә эшкә урнашалар. Ике дусның серләре уртак, күңелләре көр, тормышлары җитеш була. Бер-берсе белән якыннан аралашып, кирәк чагында булышып, киңәшләшеп, бертуганнар кебек дус-тату яшиләр.

Яз көне Фәнил авырып эшкә чыкмый кала. Үз нәүбәтендә тәүлек әйләнәсе кизү торган, арыган-талчыккан Марска ирексездән янә бер сменага калып, дустын алыштырырга туры килә. Фәнилнең хәлен белергә баргач, күңелле генә гәпләшеп, чәй эчеп утырганда:

 – Дускаем, синең белән безнең язмышлар уртак, тормыш-көнкүрешебез дә бер үк төсле. Терел инде тизрәк, юкса, миңа да синең белән бер көнне үләргә туры киләчәк бит! – дип шаярта. Фәнилнең хатыны бу сүзләрне ишеткәч, сискәнеп китә.

– Ни сөйлисең, тиле баш, тәүбә диген! Берүк ахмак шаяртуың фәрештәләрнең “амин!” дигән чагына туры килмәсен! – дип, иренең җан дустын җиңелчә шелтәләп ала.

Кызганыч, Фәнил терелми. Изге җомга кичендә, илле яшькә дә җитмәгән өрлек кебек ир, якыннарын кара кайгыга салып, күзләрен мәңгелеккә йома. Аны төн саклап чыгарга, соңгы юлга озатышырга, җирләү мәрәсиме матавыкларын һәм чыгымнарын күтәрешергә мәрхүмнең якын дусты Марс беренче булып килеп җитә һәм ихластан ярдәм кулын суза. Икенче көнне, бөтен шартын китереп, мәетне мәңгелек йортына озаталар. Фәнилнең үле гәүдәсен лафеттан алып, җеназасын кабер янына күтәреп килгән мәлдә, колашаның бер башыннан тоткан Марсның күз аллары караңгылана, тез буыннары калтырый, йөрәге яман чәншечә, эчтән пычак белән сызып җибәргәндәй итеп, кискен авырту тоя. Мәрхүмне ләхеткә төшергән мәлдә, ул ухылдап җиргә ава һәм шунда ук җан бирә. Ярып караган паталогоанатом “обширный инфаркт” дигән диагноз куя.

 – Миһербанлы, юмарт энекәшем нибары 49 яшендә генә иде бит! Моңарчы бер мәртәбә дә чирләп карамады, таш кебек таза иде! Алдын-артын уйламыйча кирәкмәс сүз сөйләнеп, энем Газраил галәйһиссәламны үзе чакырып китергән икән, – дип өзгәләнә Марсның туган апасы Мөнәвәрә карчык. Мәрхүмнәрнең урыны җәннәттә, рухлары шат, каберләре нурлы булсын! Көтмәгәндә өрлек кебек ирләрен югалткан хатыннарына, газиз балаларына Аллаһы Тәгалә күркәм сабырлык бирсен, дияргә генә кала. Тагын бер киңәш, авызны бик чамалап ачарга кирәк. Күп сөйлгәнне күкләрдә яратмыйлар, күрәсең.

Хәмидә Гарипова,
Казан.