Ихаталары тузып, коймалары җимерелеп барган бу йорт яныннан тыныч кына узып китеп булмас. Кайчан гына шау-гөр килеп торган ишегалдын чүп басар, капка келәсе бау белән бәйләнеп куелыр, дип кем уйлаган. Хуҗабикәнең әвәрә килеп ишегалдында йөргәннәре күз алдыннан тиз генә китмәс, мөгаен. Сәлимә апаның тыныч холыклы кара сыеры бар иде. Ул аны кечкенә урындыгына утырып савар, безгә дә сыер җилемен тартып карарга курыкмыйча тапшырыр иде.
