Күбенү галәмәте?
Кеше сөйләгәнгә генә ышанмый, бу галәмәтне үз күзләребез белән күрү өчен, атна башында кичке якта шоферыбыз Альберт белән Урицкий паркына юл тоттык. Без инде парк тулы күгәрчен мәетләре күрербез дип барган идек, тик кош мәетләре алай тиз генә күзгә ташланмады. Альберт белән тирә-якны шымчылар шикелле үткен күзләребез белән «актарганда», агачлар тирәсендә канатларын фәрештә кебек җәеп, кортлый башлаган бер күгәрченгә тап булдык. Аннары күлдә башы белән аска карап яткан күгәрчен мәете күрдек. Ярда тагын берсе ята.
Без мәрхүм күгәрченнәрне тамаша кылырга дип кенә бармадык, ниятебез - үлгән кошны экспертизага алып барып, үлем сәбәбен ачыклау. Шуңа да паркка барышлый даруханәдән махсус перчаткалар белән битлек кереп алдым. Паркта шуларны киеп, үлгән кошны кулга алдым да өч кат пакетка төрдем, дүртенчесенә салдым. Үтеп-сүтеп йөрүчеләр муеннарын сузып, күзләрен шар ачып, безгә карап тордылар.
Парк янында яшәүче Ләйлә Нотфуллина әйтүенчә, кошлар өч атна элек кырыла башлаган. Су өстендә генә түгел, үлән арасында да, агач төпләрендә дә тәгәрәшеп яталар, ә парктагы этләр шул бичараларны өзгәләп бетерә ди.
Комментарийлар