Гүзәл Идрисова: “Илназга кияүгә чыгармын дип уйламаган идем”

– Гүзәл, шәһәр кызының татар телендә иркен аралашуы гаҗәп. Бу әти-әни тәрбиясеме? 

– Кечкенәдән татар телендә аралашып үстек. Әти-әни һәрвакыт татар концерт-театрларына йөртте. Сәхнәгә мәхәббәт шуннан уянгандыр дип уйлыйм. Безнең өй янында “Энергетик” мәдәният йорты бар иде. Нинди генә артист килсә дә, шунда бара идек. Авылга кайтып йөрү дә үз ролен уйнагандыр инде. Анда да гел татарча гына сөйләшә идек. Әти – үзешчән гармунчы. Өйдә гармун тавышының тынганы булмады. Ул миңа Әлфия апа, Хәмдүнә апа кебек өлкән буын артистлар репертуарындагы җырларны өйрәтә иде. Мәхәббәт, сары чәчәкләр турында җырлый идем. Әти 11 балалы гаиләдә туган. Гармун алырга акчасы булмагач, әти күршеләргә кереп гармун уйный торган булган. Ул гомере буе шофер булып эшләде. Үзе турында: “Татарстанның атказанган шоферы мин”, – дип көлеп әйтә. Әни 44 ел медицина өлкәсендә эшләде. Күптән түгел лаеклы ялга чыкты. Ул да иҗади кеше, биергә бик ярата. Эштә узган чараларда бию белән катнаша торган булган.

– Балачагыңда истә калган берәр вакыйга турында сөйлә әле.

– Беренче сыйныфка рус мәктәбенә укырга кергәч: “Бу бала матур итеп татарча шигырь сөйли”, – дип укытучым мине Казанга телевидениегә алып барды. Шунда беренче тапкыр үз күзләрем телевизорга ничек төшергәннәрен күрдем. Үземне йолдыз итеп хис иттем. Ул 8 мартка багышланган шигырь иде. Тапшыруның чыкканын түземсезлек белән көттек. Безнең өйдә аклы-каралы телевизор иде, шуңа күрә тапшыруны күрше подъезддагы танышларга кереп, төсле телевизордан карадык. Очраган һәркемгә телевизордан мине карарга кушканыбыз истә. Ә балалар бакчасына йөргәндә, соңгы елда мине һәрвакыт кечерәк балаларга Кар кызы итеп куялар иде. Шигырьләрне әйбәт истә калдыра идем, сөйләмем дә чиста булган. Балалар белән уйнап-биеп йөргән чаклар күз алдымда.

– Илназ белән Рөстәм Закиров төркемендә эшләгәндә танышкансыз. Ул вакытта аңа кияүгә чыгармын дигән уйлар булдымы? 

– Рөстәм Закиров төркемендә Илназ “клавишник” иде, мин бэк-вокалда тора идем. Шунда күз атышып, биешеп, көлешеп торганда, хисләр кабынды. Аңа кияүгә чыгармын дип бер дә уйламаган идем. Ул минем өчен җилбәзәк, мактанчык кебек тоелды. Концерттан соң Илназ мине өйгә алып кайтып куя иде. Шундый юмарт, күчтәнәч яки бүләксез килми иде. Төркем өчен дә акчасын кызганмады, табынга гел төрле тәм-томнар алды. Тормышка планнар төзеде, үз йортын булдырырга хыялланды. Төпле фикерле егет икәнен белгәч, очрашырга ризалык бирдем.

– Озак очрашып йөрдегезме?

– Мартта йөри башлаган идек, шул елның 3 октябрендә никах укыттык, 24 октябрьдә туебыз булды. Быел гаилә коруыбызга 13 ел була, Аллаһы теләсә.

– Илназның синнән яшьрәк булуы куркытмадымы?

– Юк, чөнки ул безнең мөнәсәбәтләргә тәэсир итмәде. Хәер, кайвакыт фикерләр туры килмәгән чаклар булаИр-ат бит ул шундый кеше, аны гомер буе тәрбияләргә кирәк. Психологик яктан уйлап, җайлап кына эш итәргә кирәк. Идеаль кешеләр юк. Яши-яши мөнәсәбәтләр ныгый. Илназның миннән яшьрәк булуы миңа гел яшь булырга стимул бирә. 

Әңгәмәнең тулы вариантын "Шәһри Казан. Язмыш" газетасының бүгенге санында укыгыз. Сату нокталарында сорагыз.