Чигенми егет, үзенә карату юлларын эзли. Көн саен килеп озатып йөри

Капканы ачып керүгә йорт хуҗасы Насыйх абый каршы алды. Ишегалдында мал туарның күплеге: 3 баш атлары гына, үрдәк-казлары 50дән артык. Бәрәннәре белән каралты тулган.

Бу гаилә турында бик яратып сөйләделәр безгә. "Авыл халкына даими ярдәм күрсәтеп торалар, үзләреннән ерак булмаган чишмәне карап, халыкка чиста су да эчертәләр. Ярый әле, табышканнар да, кавышканнар”, – диделәр. 

17 яшьлек егет Насыйхның да борынына кызлар исе кергән вакыт. Үзләре укый торган күрше Чирмешән авылының мәктәбенә генә түгел, кичен клубына да йөри башлыйлар. Баштарак велосипедта, соңрак егетләр арасында бик модалы булган "Восход" мотоциклында. Күмәк биюләрдә кара чәчле мөлаем йөзле бер кызга күзе төшә бит. Тик кызның янында бер егет бар. Мәхәббәте булса нишләрсең? Шулай да чигенми егет, үзенә карату юлларын эзли. Көн саен килеп озатып йөри. Ә инде армия сафларына китәр вакыты җиткәч, кыз да көтәргә вәгъдә биреп, кызыл чәчәкле кулъяулык бүләк итеп озатып кала. Ике яшь йөрәк арасын хатлар бәйли. Егет үзе дә вакыт белән санлашып тормый, көн саен сөйгәненә хатлар сырлый.

Тик 18е дә тулмаган авыл кызының күңелен шәһәр, анда уку ымсындыра. Ключище авылында бухгалтерлыкка укый. Диплом алгач, тормыш офыкларын тагын да киңәйтәсе килә кызның. Казанга баручы Омикка билет ала. Ул ярга туктагач: "Минем анда бер туганым да, танышым да юк бит..." – дип борчылып торганда бер авылдашы очрап үзләренә алып кайтып китә. Табын янында сөйләшкәндә эш тә табыла. Иртәгесен Казанның синтетик каучук заводына лаборант булып эшләргә гариза яза Гөлфизә. Берничә көннән тулай торактан бүлмә дә бирәләр үзенә.

Менә бәхет елмайды, эшләр җайланды дигәндә генә Гөлфизәнең авылда ялгыз яшәп калган әнисе каты авырый башлый. Кыз яраткан эшен һәм кала тормышын калдырып авылга ашкына.

Өч ел хезмәт итеп армиядән кайткан егет сөйгәненең авылда булуына бик сөенә, билгеле. Каладан эзләп йөрисе юк.
 1972 елның көзендә яшьләр Зыятдиновлар гаиләсе булып тормыш корып җибәрәләр. Быел бергә иңне-иңгә куеп, күзгә-күз карашып аңлашып- санлашып яшәүләренә ярты гасыр - 50 ел булган икән бит! Насыйх абзый 45 ел буе Вахитов исемендәге колхозда машина йөртүче булып эшли. 20 ел рәттән Апас районының "Иң яхшы шоферы" исеменә лаек була, Хезмәт даны ордены кавалеры, Бөтенсоюз Халык хуҗалыгы казанышларының өч тапкыр көмеш медаль иясе. "Татарстанның атказанган авыл хуҗалыгы хезмәткәре", Күптән түгел генә "Татарстанның 100 еллыгы медале "белән дә бүләкләнгән. Болар әле тырыш хезмәте бүләкләренең барысы да түгел. Тормыш иптәше Гөлфизә апа да мәхәббәтеннән илһам алып яшәгән бәхетле хатын.

Чирмешән авылы җирлегендә секретарь-хисапчы булып өч авыл халкының гозер-үтенечләрен тыңлап, аларны үтәргә тырышып яши. Ул да хезмәт ветераны.Күптән түгел ул да "Татарстанның 100 еллыгы" медален район башлыгы кулыннан алган. Әле аңа өстәп "Апас районына 90 ел" дигән медаль дә тапшырганнар үзенә. Бушка узмаган гомерләре дип әйтеп була Зыятдиновларның икесе хакында да. Өч бала тәрбияләп үстергәннәр, бүген алты оныкның яраткан дәү әни, дәү әтисе. Оныклар өчен зоопарк ишегалдында гына. Алар кечкенәдән мал- туарның телен аңлап үсәләр. Моны күреп, оныклары өчен сөенеп, өлкәннәрнең дә күңеле күтәрелә, гомерләре озыная. 

Бәхетле картлык өчен тагын ни кирәк инде?! Язмышларын үзләре язган бу тырыш ярдәмчел ир белән хатынга сокланмый мөмкин түгел. 

Азат Мөхәммәтҗанов.
Апас районы.