«Сез Пушкиннан да әйбәтрәк язасыз. Бераз...»

Аңа гына әйтер сүзләрем, сорыйсы сорауларым да шактый җыела иде. Ләкин заманалар башка иде шул. Минем бу теләк-хыял бары тик мәктәпне тәмамлап, Казанга университетка укыр­га киткәч кенә тормышка ашты. Язучылар белән шунда Казанның әдәби казанында кайный башлагач кына таныштым.

Хәзер үзем дә балалар шагыйрәсе булып танылгач та, республиканың иң ерак районыннан чакырсалар да, очрашуга ашыгам. Алар – укучы белән автор арасын якынайтучы иң кулай чара. Бәхеткә, бердәнбер түгел икән.

Көннәрдән бер көнне тагын шулай телефоным шалтырады – Саба районы китапханәсеннән чакыралар. Республика балалар китапханәсе «Яраткан китабымның язу­чысына хат» дигән конкурс оештырган булган. (Белгәнегезчә, узган 2019 елда республика балалар китапханәсе бер гасырлык юбилеен билгеләп үтте).  Анда барлык районнар да диярлек бик теләп катнашкан. Саба да бик актив булган. Рәхмәт төшкере, шушы Саба районының шактый баласы миңа атап хат язган. Шул хатлар һәм иң мөһиме – аларны язган балалар белән очраштырыр­га чакыралар икән. Хәзер хат язу модасы бетеп барган бер заманда (хатлар урынын СМСлар, ватсаптагы өтек-төтек җөмләләр алды), сабыйлар язган бу ихлас сәлам хатлары без язучылар өчен бик кадерле булды. Алар бит кемдер кушканга гына түгел, чын күңелдән нәкъ менә яшьтәшенә, дустына кебек язган ул хатны. Иҗатымны яхшы белүләрен дә күрсәткәннәр. Эт, мәчеләрем бармы, дип тә сорашканнар. Үткәнем белән дә, киләчәккә планнарым белән дә кызыксынганнар.

Сабада узган бу очрашуга мине беренче тапкыр күргән балалармы, әллә үзем ныграк сөендемме икән? Бер чама булгандыр ул шатлыклар, мөгаен. Барыбыз өчен дә гомердә онытылмас матур мизгелләр бүләк иткән очрашуны оештыручыларга бергәләп рәхмәт әйттек.
Яңа ел алдыннан Республика балалар китапханәсе һәм Татарстан Язучылар берлеге бергәләп тагын бер игелекле эш башкарды. Язучыларга хат язган балаларны хатларның адресатлары, яраткан язучылары белән Тукай клубы сәхнәсендә очраштырды. Ара ерак дип тормаганнар, кайлардан гына килмәгән иде малайлар-кызлар. Килүләре дә бушка булмады. Яраткан язучылары кулыннан диплом һәм култамгалы китаплар алдылар.

Иң башта татар балалар әдәбия­тының асылташы, хөрмәтле остазым халык шагыйре Роберт Миңнуллин менде сәхнәгә. Аңа республикабызның 25 баласы хат язган булган. Ләкин бу сан шартлы. Казанга бит хатларның иң әйбәтләрен генә сайлап җибәргәннәр. Икенче булып мине чакырдылар. Миңа 15ләп сабый эч серләрен һәм кайнар сәламнәрен җибәргән. Менә бу бүләк ичмасам! Аннары сәхнәгә Галимҗан Гыйльманов, Рафис Корбан, Ләлә Гыймадиева, Борис Вайнер, Алмаз Гыймадиев, Вера Хәмидуллина күтәрелде.

Әлеге очрашуның дәвамы булыр дип башыма да китермәгән идем. Сарман районы, Иске Минзәләбаш авылында яшәүче Алсу Хөснетдинова Казанга бара алмагач, кышкы каникулларда аның авылына үзем кайтып килдем. Кич белән мәдәният йортында булган бәйрәм чарасында Алсуның миңа хат язган нәни кулын кысып, китабымны тапшырдым. Ә Алсу миңа кулъязма хатын бүләк итте. Анда мондый юллар бар иде: «Мин үзем песиләрне бик яратам. «Уңган песи», «Җырчы песи», «Иң сау песи», «Песи ярдәме» шигырьләрегезне бик яратып укыдым. Әти-әниләрнең бик күбесе өйдә песи асрарга рөхсәт итми бит. Ә сез рөхсәт итәсезме? Әйедер дип уйлыйм. Чөнки Сез алар турында бик яратып һәм бик күп язасыз. Шигырьләрегез безне тәртипле, әдәп­ле, яхшы балалар булырга өйрәтә».

Алсуныкы гына түгел, балаларның миңа атап язылган һәрбер хаты сөендерде мине.
Менә тагын берсен бергәләп укып карыйк әле. «Сезгә Кукмара якларыннан Рәсүл яза. Кечкенәдән сезнең шигырьләрне яратып үстем. Өебездә сезнең әллә ничә китабыгыз бар. Аларны укыгач, бу китапны язган апа нәкъ минем кебек уйлый бит, уйларымны ничек сизде икән ул, дип аптырый идем. Сезнең шигырьләр яхшыдан яманны аерыр­га, матурлыкны күрергә, дөньяны танып белергә, мәрхәмәтле булырга өйрәтте. Инде зур үссәм дә, китапларыгызны кулыма алып, нәни чакларымны искә төшерәм. Вакытым булганда, энемне дә сезнең шигырьләр белән тәрбияләргә тырышам. Сезгә бик зур рәхмәт иҗатыгыз өчен».

Хатларның төрле милләт балаларыннан килгәннәре дә бар. Моның өчен мин билгеле шигырьләремне русча сөйләргә өйрәтүче тәрҗемәчем Сурайя апа Гайнуллинага олы рәхмәт әйтергә тиешмен. Менә Кулангадан (Апас районы) Егор Гурнович дигән малайның хатыннан китабымны юрган астында фонарь белән укыганнарын белдем. Кызык бит, элек балачакта без дә шулай укый идек яраткан китабыбызны. Болай серлерәк, тылсымлырак тоела иде. Замана балалары да тылсымга мохтаҗ икән бит! Сарман районы, Җәлил кызы Адилә Хуҗинаның хатын елмаймыйча гына укып та булмый. «Сезнең шигырьләр ошады. Сез – фантазерка. Эх, миндә шундый фантазия булса иде. Әйтергә мөмкин, Сез чуточку хәтта яхшырак Пушкиннан!» – дип үз бәясен биреп тәмамлаган Адилә хатын.

Күптән инде мондый хис кичергән юк иде. «Нишләп үзең турында гына яздың?» – диючеләр дә булыр, беләм. Ләкин чит кеше хатын рөхсәтсез уку әдәпсезлек дип өйрәттеләр безне.

Мондый конкурс беренчесе генә булса да, соңгысы булмас дип өметләнергә дә сәбәп бар. 100 еллык юбилеен билгеләп үткән Республика балалар китапханәсе һәм 85 еллыгын зурлап уздырган Татарстан Язучылар берлеге арасында төзелгән килешү болай дип өметләнергә тулы җирлек бирә.

Йолдыз ШӘРАПОВА.