Ялгыз калгач, ашарга да пешерәсе килми

Хатын белән яшәгәндә, аш-су бүлмәсендә гел аңа ярдәм итә идем. Кайвакыт аңа сюрприз итеп тәмле ризыклар да пешердем. Кечкенәдән әнигә булышып үстем. Әни кайтканчы бәрәңге әрчеп куя идем, йомырка тәбәсе кыздырдым. Югары сыйныфларда укыганда, кичке ашны әзерләү минем өстә иде. Мин пешергәнне мактап ашыйлар иде.

Ә соңгы өч елда бөтенләй ашарга пешермим. Башта аш булса да пешереп ашый идем, хәзер юк. Чөнки ул ашны бер утырып ашыйм да, шул килеш кала, ташларга туры килә. Пешерүгә сарыф ителгән вакытым да, ризыгы да кызганыч. Хәзер күбесенчә ашханәдә ашыйм яки өйгә заказ белән китертәм. Яныңда иптәшең булса гына ризык пешерүнең мәгънәсе дә, яме дә бар дип уйлыйм.

Ирек Л.