«Тагын ике кило бәрәңгелек акчам китте»

Нәрсәләр генә онытып калдырмыйлар автобуста. Беркөнне берәү баласы белән керде. Утырырга урын юк. Минем урындыкка менеп кунакладылар. Ни өчендер башка кешене торгызып урын сорарга читенсенәләр, ә иртәнге сәгать биштән аяк өстендә билет таратып йөргән кондуктор урынының буш икәнен күрүгә, тизрәк утырырга карыйлар. Самокатлары бар иде боларның, яңа алганнар, ахры, буявы да уңмаган, өр-яңа. Юл буе телефонда нидер карап барган әнисе тукталышын чак узып китмәде. Баласын тиз генә алды да ишектән чыгып «очты». Самокат калды. Әйтергә дә өлгерми калдым. Салондагылар көләләр, хәзер үзегез самокатта йөрисез инде, диләр.

Яшь кешеләр дә хәтерсез булгач, өлкәннәрнең әйбер онытып калдырулары гаеп тә түгел инде. Бер әби базардан ике кило бәрәңге сатып алган. Юл буе шул хакта сөйләп барды инде. Бәрәңгесе белән сеткасын кулыннан да куймады. Ә менә тукталышында төшәр вакыт җиткәч, онытылган: әби юк, ә бәрәңгесе урындыкта утырып тора. Ул да түгел, бер тукталышта артыбыздан куып тотты тагын. Такси белән килгән. Тагын ике кило бәрәңгелек акчам китте, ди үзе.

Зәйнәп Шакирова, Казан