- Сезнең театрда әледән-әле премьералар булып тора. Театрда эшләү дәверендә ничә спектакль куйганыгызны исәпләп карамадыгызмы?
- Барысы йөздән артык спектаклъ сәхнәләштердем. Без үзебез белән генә чикләнмибез бит әле, читтән дә режиссер чакырып куйдырабыз. Шулай да елына бер-ике спектакльне үземә куярга туры килә.
- Озакламый «Ханума» дигән спектакль куярга җыенасыз икән. Әмма ул өлкәннәр өчен бит. Җитмәсә, Камал исемендәге Татар дәүләт академия театрында да бара.
- Без аны өлкән сыйныф укучылары өчен булыр, дип уйлыйбыз. Мин аны башкача куярга исәплим. Аш пешергәндә һәркем үзенчә пешерә бит.
- Бүген балаларга нинди әсәр кирәген дә белмәссең. Спектакльләр куйганда балаларның теләкләрен күздә тотасызмы?
- Әлбәттә, без аларга анкета сораулары бирәбез. Соңгы сораштырулардан күренгәнчә, «Волшебник изумрудного города» дигән әкият яратулары билгеле булды. Аны да куярга җыенабыз. Балалар зәвыгын гына күздә тотып булмый. Театр сәнгате тамашачыдан алдан барырга тиеш. Элек куелган әсәрләрне дә бүгенге көнгә туры килерлек итеп, җәлеп итәрдәй спектакльләр куярга тиешбез. Тәэсир итү көче зур булсын. Безнең өчен беренче планда әсәрнең эчтәлеге әйбәт булуы кирәк.
- Коллективта бердәм булып эшләгәндә генә уңышларга ирешеп була торгандыр ул.
- Әйе, без озак еллар режиссер Людмила Дьяченко, рәссамнар Валентина һәм Александр Губскийлар белән бергә бик тату эшләдек. Кызганыч, рәссамнарыбыз хәзер пенсиягә китеп барды.
Комментарийлар