“Без исән чагында эшли генә күр, ташлама!” – диләр

Сеңлесенең: “Кайгы йота ул, ялгызлык дигәне кешене сагышка күмә. Утырма өйдә, чык эшкә!” – дигән сүзе җитә. 

Сәрия апа Әхмәтгалиеваның Әлмәт районы Сөләй авылы элемтә бүлегендә эшли башлавына инде 11 ел вакыт үтеп киткән. Урсалбаш, Салкын Чишмә авылларында хат ташучы хезмәтен үти ул. Үзе Салкын Чишмә авылында яши. Көненә дистәдән артык юл үтә. 

–    Күпчелек сәфәрче машиналарга кул күтәрәм. Салкын Чишмәдән Сөләйгә 3 чакрым тирәсе. Аннан газеталарны алып, пенсия таратырга дип Урсалбашка төшеп китәм. Ике арада – 2 чакрым юл. Үзем Урсалбаш авылы кызы. Үскәндә авылның иң югары очына барганым да юк иде, эшли башлагач, беренче мендем дисәм дә алдамам. Туган авылым халкы киң күңелле, рәхмәт, кайсы гына йортка атлап керсәм дә: “Без исән чагында эшли генә күр, ташлама!” – диләр. Саулык чамалы шул, 68 яшемне тутырдым, аларны ятим итмим дип тә эшлим, – ди Сәрия апа үзе.

Пенсиясен арттыру хакына хат ташучы эшеннән китеп тә караган үзе. Урсалбаш авылы халкы да югалып калмаган, җыелышып Сөләй авылы җирлегенә төшкәннәр. Чакыртыгыз, сөйләшегез, Сәриябездән башка тормыш тукталган кебек, дигәннәр. Идарәгә чакыртылгач, Сәрия апа да каршы торалмый, иңнәренә яңадан хат ташучы сумкасының бауларын элә.

–    Мин артык бәйләнчек тә түгелмен, үз сүземне әйтәм дә, газетага язылмыйм дисәләр, борылам да чыгып китәм. Үгетләп торуның файдасы юк, үз фикерен үзгәртми ул кеше. Ә менә гозерләрен җиткергәндә уйланып кала, мине тыңламагач, мине тыңлатырга да кыен аңа. “Тормыш – түгәрәк, бер син гозерләнәсең, бер мин...” – дим андыйларга. Болай зарланмыйм, өлкән буын яратып укый, яшьләрнең сүзе бер – телефон заманы, диләр. Рәхмәт, алып килгән торварымны да алалар. Борып чыгарган кешеләр дә бар, кайчагында йөземә аталар әле. Дәшмим, хезмәтем бит, миңа сатарга кирәк, алу-алмау – аның эше, – ди ул.
Кире сүзгә эндәшмәскә, юк дигәнгә ярар дияргә дә никадәр сабырлык кирәк... Ярый әле әти-әнисе тәрбиясе ипле. 

–    6 бала үстек. Әти белән әни гади кешеләр – терлекчеләр. Әти ат җикте, әни фермада бозаулар карады. Элек паспорт бирмиләр иде, сигезенче сыйныфны бетерүгә Азнакайга чыгып киттем. Штукатур-моляр һөнәренә укыдым. Аннан Бөгелмәгә җибәрделәр. Читтә каласы килмәде, әрсезләнеп туган ягыма кайттым, – ди Сәрия апа.

Кыз гомеренә Гайнулла абый нокта куя. Урлап китә! Сигезенче сыйныфта укыганда кыз егетне хәрби хезмәткә озатканда көтәргә вәгъдә бирмәсә дә, язмыш үзенчә хәл итә.

–    Гайнулла гаиләдә бердәнбер бала, үги әтисе белән үскән иде. Бик яхшы кешеләр иде алар, миңа бер бөртек тә авыр сүз әйтмәделәр. Беренче мәхәббәте белән кушылган ярлар сирәк, Гайнулла шуңа да горурланып яшәде, яраттым, үземнеке иттем, чит кулларга бирмәдем, ди торган иде. 11 ел элек мәрхүм булды шул... 3 сентябрь көнне 60 яшен тутырды, бишесе көнне зурлап юбилеен үткәрдек, 8 сентябрь кинәт кенә җан бирде. Аның үлеменнән соң күкләрне тоташ болыт каплады инде, тормыш арбасы да минем җилкәгә калды. Гайнулла белән ипле яшәдек, шуңа да сагынмаган көнем юк. 3 бала үстердек. Олы улым Зөфәр бүгенге көндә махсус хәрби операциядә. Аңа көн саен теләк-догада мин. Исән генә кайтсын! Икенче улым Илдар да авыр сынау үтте – Чечняда хезмәт итте. Кызым Гүзәлия исемле. Балаларым тормышлы, оныклар сөям. Гайнулла гына күрмәде бу бәхетләрне, борчу-хәсрәтләрне дә ансыз, ялгыз күтәрәм. Без бит башта Әлмәттә, аннары Җәлил поселыгында яшәдек. Өч бүлмәле фатирны балаларга калдырып, авылда җир сатып алдык та, йорт күтәрдек. Үзебез тырышып салгач, нигеземне сатасым да килми, ялгыз яшәве дә кыен. Атна ахырын көтеп алам – балалар, оныкларым кайта, гөрлибез! – ди Сәрия апа. 
Хезмәт сөючән хат ташучыбызга хәерле гомерләр телибез.