“Үстердем бит, хәзер син мине карарга тиешсең!”
Әнием балачактан ук: "Үсеп буй җиткәч, син мине карарга тиеш", дип үстерде. Әтием белән аерылганга да мине гаепләде ул. Янәсе, ата тиешле кеше минем тууымны теләмәгән. Берара өйләнәм дип ышандырып йөргән дә, әниемнең корсаклы икәнен белгәч, җилләр искән моннан.
Скопировать ссылку
Әнием балачактан ук: "Үсеп буй җиткәч, син мине карарга тиеш", дип үстерде. Әтием белән аерылганга да мине гаепләде ул. Янәсе, ата тиешле кеше минем тууымны теләмәгән. Берара өйләнәм дип ышандырып йөргән дә, әниемнең корсаклы икәнен белгәч, җилләр искән моннан.
Шуңа күрә һәр алынган кием, һәр әзерләнгән ризык "Син миңа рәхмәтле булырга тиеш. Башкалар кимәгәнне киясең, башкалар ашамаганны ашыйсың. Үскәч, син мине карарга тиеш", дигән сүзләр колагымда гел яңгырап торды. Ана назы турында әйткән дә юк инде. Ярый әле ике йорт аша яшәүче әбиемә барып сыена идем. Кызының юньсезлеген күрепме, чәчемне тарап үрә, назлы сүзләре белән иркәли, җылы кочагына алып сөя иде җанашым.
Үсмер чакта клубка чыгуыма да каршы булды әни, "барма, йөрмә, ни калган анда сиңа, йөремсәк булма, йөреп тапкан бала карыйсым юк. Син дә җиткән", дип җанны кимерә иде. Шәһәргә китеп, уку йортына кергәч, җиңел сулап куйдым. Тик әни анда да тынычлыкта калдырмады, фатир алып, шәһәргә күченеп килде. Янәсе, бозыклык кылып ятмыймы анда? Һәр адымымны, телефонымны тикшерүләр...
Тик акыл керә башлаган иде шул инде миңа. Булачак иремне очраткач, әнигә бу хакта әйтеп тә, сөйләп тә тормадым. Бер ел тирәсе кача-поча очрашып йөрдек Илдар белән. Өйләнешәбез дигән сүзгә көч-хәл белән ризалашты әни. Ләкин бер шарт белән – без аның белән яшәргә тиешбез. Ризалаштык. Тик ирем бер ай үткәч, качты бездән. Әниемнең кысылмаган җире калмады, ул гына хаклы, без аңа баш ияргә тиешбез. Иремне бар дип тә санамады. Түзде, түзде дә Илдар, киемнәрен алып чыгып китте.
— Әниең акылга сайдыр синең, югыйсә, болай кыланмас иде. Булды, җитте. Яшисең килсә, фатир арендалап яшәрбез. Әмма әниең янына аягымны да басмаячакмын, - диде Илдар. "Мин әниемне карарга тиеш", дигән сүзләремә каршы ирем:" Йә ул, йә мин", диде дә кырт кисте. Аның артыннан чыгып китәргә риза булдым. Инде әнием чиргә сабышып чакырып ята, безгә бәддогалар укый. Миңа нишләргә? Сезнең киңәшегезне көтәм.
Ләйсән.
Фото: freepik.com
Вход на сайт
Язмага реакция белдерегез
Мөһим
-
#Төрлесе
Кемгә кирәк? Туристлык тармагындагы проектларга субсидияләр бирелә
-
#Кыскача яңалыклар
«АЛМА» төркеме белән биибез!
-
#Сәясәт
Фәрит Мөхәммәтшин: «Татарстан Россия – Беларусь арасындагы элемтәләрне үстерүгә үз өлешен кертә»
-
#Кыскача яңалыклар
Кызамык тынмый: прививкасызлар гаепле
-
#Авыл
«Просто Мария»не карап, көтү кайтканын истән чыгарганыгызны хәтерлисезме?
loading
Комментарийлар
6
0
Эле эниегез уз акылында, узен йортэ икэн торсын тыныч кына уз квартирасында, балалар тормышына кысылып йормэсен. Э син уз тормышынны жайла.
0
0
8
1
Син сенлем язуын буенча ана назы куреп усмэгэнсен инде, эниен сине картаайган конендэ узенэ хезмэтче итеп ясарга устергэн,эгэр иренне яратасын икэн аны да югалтма инде,э эниен сине анламас дип уйлыйм,ул узен генэ ярата курэмсен, синен бэхетсез булуында анын эше юк. Уз тормышынны узен кара, эгоистларны жинеп булмый аларны
0
0
6
0
Ирең белән яшә.Әниең янына баргалап тор,ял көннәрендә.
0
0