Халык теләге исәпкә алынмый

Мин Татарстанга 1983 елны әйләнеп кайттым.
Безгә, казанлыларга, үзебезнең яраткан шәһәребезне соңгы вакытлардагы шартларда күрү бик авыр (транспорттагы бөкеләр, мәркәзебезне басып алган чүп, иксез-чиксез коймалар, андагы язулар, чатлар, баганалардагы игъланнар һ.б.) Дөрес, безне 2013 елга бары да әйбәт булачак дип тынычландыралар. Ләкин башка шомлы фикерләр дә килә. Мәсәлән, без күреп, ишетеп торабыз: Россия шәһәрләрендә төрле футбол, хоккей ише матчларда нинди генә фаҗигаләр булмый. Бу җанатарларның исерешеп кылган гамәлләре, сугышлар, шау-шу, шәһәр ритмының үзгәрүе, гомумән, шәһәр халкына бик күп кыенлыклар тудыра, тынычлык бетә. Ә бит Казаныбызны спорт шәһәре дип игълан иттеләр һәм анда киләчәктә күптөрле халыкара һәм илкүләм спорт чаралары оештыру күз алдында тотыла. Бу нәрсәләр китереп чыгарыр соң?
Без - Татарстан Республикасы һәм һәрвакыт үзебезнең мөселман өммәтеннән икәнлегебез белән горурланып яшибез, гореф-гадәтләребез бик тыйнак, тәртиплебез. Ләкин бик гарьләнәбез, чөнки безнең белән беркем дә киңәшми, сорап тормыйча, ни теләсәләр - шуны эшлиләр. Ә бит җитәкчеләр килә дә китә, ә халык кала.