30 елдан соң ачылган “хыянәт”

Барсам, ул да шунда. Башта күңелем төшкән иде, әмма ни гаҗәп – ул миңа бәйләнмәде, үзен бик тәртипле тотты. Аннан соң өемә алып кайтырга тәкъдим итте. Безнең якка кайтучылар бүтән булмагач, ризалаштым. Әлеге көнгә кадәр аның машинасына утыруына үкенеп туя алмыйм. 

Өйгә җиткәнче, бер аулак урында туктады да бәйләнә башлады. Үпте, бөтен җиремне капшады. Ачуландым, кычкырдым, әмма кая анда, мине бөтенләй ишетмәде. Әле дә ярый эшләр интимга барып җитмәде, көч-хәл белән котылдым. Машинасыннан тәгәрәп төшеп, өемә үрмәләп диярлек кайттым. Ә ул миңа: “Үкенәчәксең әле”, - дип кычкырып калды.

Бу хәлдән соң эшкә чыкмадым, ял сорадым. Ә аннары Ходай кушып, бер башка шәһәргә күченеп киттек. Ирем белән 29 ел бик матур гына яшибез, кызыбыз белән улыбыз бар. Һәм менә ничә елдан соң без кабат үз шәһәребезгә әйләнеп кайттык. Беркөнне кибеткә кергәч, ирем теге хәшәрәтне очраткан. Ирем аны көчкә таныган – юынмаган, кырынмаган, картайган, әле дә өйләнмәгән, балалары да юк. Һәм ул иремә минем белән йоклавын әйткән.

Иремнең ничек тавышланганын белсәгез. Әлбәттә, барысын да сөйләп биргәч, ул миңа ышанды. Шулай да күңелендә ниндидер моңсулык калды аның. Аңлыйм, миңа да рәхәт булмас иде. Ләкин намусым чиста, миңа аңа хыянәт итмәдем. Теге иргә ни җитми инде? Нәрсәгә кеше тормышын бозарга теләгән ул?..

Камилә Л.