Асылъяр: “Иҗат юлым беркайчан да тукталып тормады...”

- Асылъяр, зур сәхнәләрдән бераз югалып тордыгыз кебек.
- 2012 елда минем соңгы сольный концертым булды. Шул ук елны мин кандидатлык диссертациясен якладым, ул – бик зур күләмле эш. Аннан соң гаилә төзү, балалар туу – хатын-кыз тормышындагы мөһим этаплар. Мин бу әйберләргә үземне тулаем багышладым, ләкин шул ук вакытта минем җырларым да язылды, концертларга да чакыралар иде. Әмма зур гастрольләргә чыкмадым, иҗат юлымда билгеле бер пауза алдым. Иҗат юлым беркайчан да тукталып тормады. Соңгы елларны җырлар да күп җыелды. Тамашачыларда: “Кайчан концерт оештырасыз?” - дип сорыйлар. Шуңа күрә концерт куярга исәп. 

- Вакытны бушка үткәрмәгәнсез икән. Педагогика фәннәре кандидаты, Казан дәүләт мәдәният институты доценты булырга җитешкәнсез. 
- Фәнни хезмәт язуга алыну ярты картайтты мине. Миңа аңа алынгач, сәхнәне дә һәм башка теләкләремне дә калдырып торырга туры килде, бу җиңел генә ясалган карар булмады. Институтны тәмамлагач, миңа аспирантурадан тәкъдим ясадылар. Минем фәнни хезмәтем сәхнәдәге практикама нигезләнеп эшләнелгән. Анда бөтен концертларымның «эчке кухнясына», җырларыма анализ да һәм студентлар белән эшләү нәтиҗәләре дә бар. Җырлап йөрергә җиңелрәктер дә, ә менә утырып язып карагыз әле. Сәхнә кешесенә фәнни хезмәт язу бик авыр, син үзеңне тимер читлеккә ябып куйган кебек хис итә башлыйсың. Мондый хезмәт сәнгать кешесен башка агым буенча алып китә. Бу эш миңа бик авыр бирелде.

- Балаларыгыз да сәнгатькә якынмы? Кызыгызның исеме дә бик үзенчәлекле... 
- Әмиргә – 12, Нәүбәһәргә 8 яшь. Без аларга минем кайнанам белән кайнатам исемнәрен бирдек. Кызганычка, кайнатамны да, кайнанамны да исән чакларында күрә алмадым. Ирем һәм аның туганнары сөйләүләре буенча гына беләм аларны. Балаларга исемнәрен бирү – аларга карата хөрмәт билгесе.
Быел гына «Апуш» балалар театр студиясенә йөри башладылар. Кечкенәдән миңа ияреп йөргәнгәме, әллә үзләренең күңелләре җырлыймы – белмим. Өйрәткәнне яратмыйлар, студентларым белән мин күбрәк шөгыльләнәм. Студентларымны, кайчагында, үз балаларыма караганда ешрак та күрәм. Улым: «Әни, мин ничек җырлыйм – шулай җырлыйм, мине төзәтмә», – ди. Аларда шундыйрак девиз. Тавышлары моңлы, чиста. 

- Алайса җырчы булачаклар?
- Белмим, аларны бер яктан да чикләмим. Бөтен нәрсәне дә белеп, тоемлап карасыннар, үз юлларын үзләре сайласыннар. Безгә дә әти белән әни беркайчан да бернинди киртәләр куймадылар. Җырчы буласың, яки булмыйсың, дип әйтмәделәр. Мин шәхсән үзем сайлаган юлдан барам, балалар да шулай булсын дип телим.

- “Евровидение” сайлап алу турында  катнашып, бәйгегә үтә алмагач, халыкта: “Үпкәләп китте”, – дигән фикерләр булды.
- “Евровидение” 2008 елда узды, ә минем 2012 елда да концертларым булды әле. Аннан соң, ул вакытта җиңелүем – җиңү иде, чөнки ул вакытларда Мәскәү сәхнәләрендә безнең татар җырчылары, Ренат Ибраһимов, Ренат Асадуллин кебек олпат шәхесләрне исәпкә алмаганда, эстрадада юлын башлап кына килүче артистларның чыгыш ясаганы юк иде. Анда беренче тапкыр сукмак салуым – җиңү иде. Минем өчен генә түгел, безнең бөтен татар эстрадасы, татар җыры өчен. Шуннан соң ул «сукмакны» суытмыйлар һәм зур җиңүләр белән кайталар. Бу – бик зур тәҗрибә булды, безнең яшьләрдә, җырчыларда кыюлык барлыкка килде.
Без аларга иярергә тиеш түгел, ә үзебезнең уникаль юлыбыздан барырга тиеш. Миңа да анда әйтүчеләр булды: «Ә сез нинди телдә җырлыйсыз? Кытайчамы?» – дип. «Юк, татарча», – дип җавап кайтардым мин аларга, башымны югары тотып.

- Хәзер эстрадада һәр җырчы диярлек тормышы турында сөйли. Ә сез гел шәхси тормышны яшердегез. Кире күтәрелеп китәргә кыен булмасмы? 
-  Мин кешене туйдырырга яратмыйм. Хәзер кайбер артистлар, гел кешенең күз алдыннан югалмый. Исемнәрен әйтеп тормыйм инде.  “Армыймы икән тамашачы?” – дигән уйлар да туа.  Мин берсен дә “начар” да, “яхшы” дип тә әйтмим. Ләкин тамашачыны туйдырып бетергәнче, тәмле генә итеп, “ах” дип калдырсаң яхшырак. Минем ул шулай килеп чыкты да: тамашачының мине күрәсе килеп торды, ә мин сәхнәдән читләштем. Ләкин мин тамашачыдан тулаем аерылып беттем дип әйтә алмыйм...