Рамил Шәрапов: «Мине авылда «Ходящий Зихер» дип йөртәләр иде...»

«Мине авылда «Ходящий Зихер» дип йөртәләр иде. Авыл,Яз,юллар юк, пычрак. Әти сөткә җибәрде.( Кофены сөтсез эчә алмый ул) Ә сөт точкасы классташларда. Бездән 300 метр. Чыгып киттем мин восьмерка көпчәкле сәпитем белән. Рәхәт... Птички поют. Әлфия апа сөт сава, без классташ белән “Денди” уйныйбыз( чыккан гына вакыты). Как говориться доигрались... 3 сәг утырылган аларда. 

Домашний телефонга звонок! Әти !!!! Хәзерүк кайтмасаң дигән сүзе, уже аңлашыла иде кайткач нәрсә буласы. Чаптырып кайтам. Сәпитнең брезговигы юк. Өс пычрак. Руль төбендә 3 литрлы банка сөт шакылдап кайта, нәрсәдер сизенгән кебек. Кайтып җиттем дигәндә өй алдындагы пычракка сузылып ятылмасынмы. Күз алдыгызга китерегез! Мин лужада. Сөт ватылган....И кара пычрак су белән, ап-ак сөт тоташып бара. Шул вакытта капка ишегы ачылды, Әти чыгып басты-Нишләп ятасың ди? Мин дә аптырап тормадым, кофе с молоком ясап ятам, дидем», дип язган Рамил.