Фән Вәлиәхмәтов: «Кендек күрсәтүләр булмады – кызлар инсафлы иде»

Булдыра алганча концерт оештырып, җиңелчә табын әзерләп, вакытны бик күңелле итеп уздырган идек. Иртәгәсе көн борчуларын уртага салып, укытучылар белән капма-каршы утырып, серләшеп, фикер алышып утырган хәтердә уелып калган. Ул елларда Рәхимкуловның “Кайтыгыз, торналар” җыры бик популяр иде. Радиондан тыңлап, шуны өйрәндем. Әлбәттә, кичәдә мине җырлаттылар. Җыр туры килгәнгәме, залдагы бар кешене дә елаттым.

Бүгенге көндә сыйныфташлар белән Сабантуйларда очрашып торабыз. Аларның күбесе читтә яши, чөнки ул заманда Себер якларына күченеп китү популяр күренеш иде. Әйтәсе килгәнем шул: мәктәп тәмамлаганда кем нәрсә хакында хыялланды, барсының да теләгәне тормышка ашты. Миңа калса, ул вакытларда мәгәриф һәм аның системасы тиешлечә тәрбия бирә белгән. Яхшы-яхшы китаплар бар иде. Интернет һәм андагы мәгълүмат булмавына карамастан, белемне шәп бирә иделәр. Кызганыч, бүгенге көндә белем бик сай үзләштерелә, шуның нәтиҗәсе – тәмәке, аракы, интернет уены коллары... Патриотик тәрбия бөтенләй дә бирелми.

Сүземне тәмамлап, укытучыларыма хөрмәтемне җиткерәсем килә. Алар бар укучыны да бертигез күрә белделәр. Урыннары җәннәттә булсын...