«Һәрберегезгә бөкрәеп, картаеп үләргә язсын»

Безнең авылда кешеләр күчмә кошлар кебек – көз җиткәч, шәһәргә китәләр, ә көннәр җылына башлагач, яңадан кайталар. Парлылар беркая да китми. Парлыларга кечкенә авылда да рәхәт.

Кеше тугач та дүрт аякта йөри, аннары ике аякка күчә, картайгач, өч аяклыга әйләнә – таякка таянып йөри.

Һәрберегезгә бөкрәеп, картаеп үләргә язсын. Яшь килеш үлеп китү матур түгел.

Аяк – йөрергә, кул – эшләргә, тел сөйләшергә бирелгән. Кеше белән ачык булыгыз, рәхәтләнеп сөйләшегез.

Кунакны су белән булса да сыйлагыз. Кунакта ашаганың бусаганы атлап чыгуга онытыла, ә менә киң күңеллелеге хәтердә кала. Ачык, киң күңелле булыгыз.