Фирүзә: "Томан эчендә яшәдем..."

"Әтинең елын үткәреп килдек. Укыган Корьән ашларыбызны кабуллардан кылып, әтиемнең изге рухларына ирештереп, җәннәтләреңне насыйп итсәң иде, Раббым... Менә син киткәнгә бер ел үтеп китте. Синсез бер ел... Син безгә бик җитмисең, әти. Әнә, син яраткан бакчаң да синсез ятим, алмагачларың да синсез генә чәчәк атты быел; син ясаган сыерчык оясына ел да килә торган сыерчыгың сине сагынып, өзелеп-өзелеп сайрый. Ә без әни белән бакчаңны синең төсең итеп, гөл итеп кенә тотарга тырышабыз. Бу юлы да матурдан-матур чәчәкләр алып кайтып утырттым мин анда. Син бит бик сөенер идең?!

Әниең нихәл дисеңме? ....биреште быел... Йорт, хуҗалык, маллар, кош-кортлар, эш - берүзенә бит! Шуңа да карамастан, ачы сагыштан качыпмы, ул һаман тырыша, онытылырга теләпме - ул һәрвакыт эштә. Апаем? Ул һәрвакыттагыча үз дөньясында яши бирә...

Үземме? Әй, әти, нык сагынам сине. Мин әле бер ел син мине авылда көткән кебек, томан эчендә яшәдем. Кайткач, бар җирдән сине эзләдем... Тик шыксыз бушлык бу хәлләргә ышанырга мәҗбүр итә. Син киткән көн - куркыныч төш кебек, мин аны уйламаска, кабат ул хәлләргә кайтмаска тырышып кына яшим…

Тормышка кайтып киләм кебек…Әнә, елмаерга, хәтта көләргә дә яңадан өйрәнеп киләм бугай... Тормыш шулай синсез генә дәвам итә... Сагынабыз сине! Тыныч йокла, бәгырем. Урының җәннәт түрләрендә булсын", - дип җылы язма урнаштырган Фирүзә.

Мәрхүмнең урыны оҗмахта булсын.