"Ирем җенесен алмаштырып, Вартан исемле ир-атка кияүгә чыгып китте"

"Исәнме, Резида сеңелем. Хатын-кыз язмышлары турындагы язмаларыңа күптән кайтаваз язасым килеп йөри иде. Минем язмыш үзе бер китап язарлык. Әмма аның кайсыбер битләрен кабат ачып карыйсы килми шул. Ә бүген бер язмаңа кушылмыйча булдыра алмадым. "Җенесен үзгәртеп, кредиттан котылмакчы булган" дигәненә...
Без ирем белән бер авылда туып үстек, мин аны яшьтән яраттым. Яратмаслык түгел иде шул, серле, сөрмәле күзләр, һинд киноларындагы артистларныкы кебек куе кашлар, чия иреннәр... Өстәвенә бик матур җырлый да иде әле. Өйләнештек, ата-аналарыбыз матур туйлар уздырды. Безгә сокланмаган кеше юк иде. Шул бәхеттән башым әйләнеп, мин иремнең моңа кадәр күзгә ташланып бармаган якларына игътибар итмәгәнмен икән шул...
Туйдан соң ул үзен генә яратучы нәркис, килеп туган мәсьәләләрне башкалар иңенә салырга яратучы көчсез зат итеп күрсәтте. Ир-хатын мөнәсәбәтләрендә дә салкынлык сизелә иде. Әйтик, ул минем белән мунча керүне өнәмәде, еш кына аерым йоклый идек. Шулай да ике балабыз булды, минем түземлегем аркасында яхшы гына яши идек кебек.
Ә бер көнне аяз көнне яшен суккан кебек хәбәр алдым, ирем юлда каты авырып киткән, аны Уфага дәваханәгә алып барганнар, ә аннан Ленинградка озатканнар. Шунысы аптыратты, бу хәбәрне миңа моңа кадәр бер дә таныш булмаган Вартан исемле ир җиткерде.
Анда сугылдык, монда бәргәләндек, иремне каян эзләп табарга да белмәдек. Соңрак аңардан хат килеп төште. Ирем анда үзен күптән хатын-кыз итеп тоюын, башкача ир кыяфәтендә яши алмавын, җенесен алмаштырып, башка илгә китәчәген һәм Вартанга кияүгә чыгачагын әйткән иде.
Үлеп-терелдем, дисәм, аз булыр... Кыскача шуны әйтә алам - балаларны үстердем, инде дәү әни дә булдым, туруннарымны да күрдем. Ирем шул китүеннән кайтмады, башка хәбәр дә бирмәде. Исәнме икән, белмим дә...
Хәзер килеп хатын-кыз бәхете күрми заяга узган көннәремне кызганам. Яшь хатыннарга әйттер сүзем шул, бер тапкыр авыз пеште дип, гомер буена өреп кабарга кирәкми. Һәрбер кеше бәхеткә лаеклы. Ир-ат белән кушылудан түгел, ялгыз яшәүдән куркырга кирәк".
Күңел сандыгына бикләп саклаган сере белән уртаклашкан укучыбызга зур рәхмәт. Әлегә башка сүз әйтеп булмый, телсез калдык...

(“Кызыл таң”)