Эльвира Юнысова: «Фидан абый сәхнәдә, елыйсы урынга, көлдерде»

Мәҗит Гафури исемендәге Башкорт дәүләт академия драма театры талантлы артистларга бай. Шуларның берсе - Башкортстанның халык, Россиянең атказанган артисты Эльвира Юнысова. Заманында күренекле артист Фидан Гафаров белән партнерлар булып уйнаган артистның иҗаты белән бүген укучыларыбызны якыннанрак таныштырыйк.

- Әлбәттә, ярдәм итә. Артист өчен дөнья классиклары әсәрләрен белү бик кирәк. Театр артисты булырга хыялланган кеше музыка белеме дә алсын иде. Музыка белән әдәбият кешене тәрбияли. Бүген актер психолог та булырга, әдәбиятны да белергә тиеш.

- Нурия Ирсаева белән чиратлашып уйнаган Галияне бик сагынам мин. Аннары, Мостай Кәрим әсәрләрендәге рольләремне дә еш искә алам. Аллага шөкер, уйнаган рольләремнән канәгатьмен.

- 1984 елда театрга килгәч тә, мин Туфан Миңнуллинның «Әниләр һәм бәбиләр» спектаклендә сабыен бала тудыру йортында калдырып чыккан Дилемманы уйнадым. Шунда сәхнәдә үк тамашачының мине яратмыйча карап утыруын тоя торган идем. Соңыннан барысына да чәчәкләр менгерәләр, ә миңа юк. «Ай кызы« дигән телевизион фильмда да тискәре холыклы Рәшидәне уйнадым. Урамда тамашачы, танып: «Син безнең яраткан артист. Ничек кешене шулай зәгыйфьләндерә аласың?!» - дип ачуланып китәләр иде.

- Ул үзенә бер аерым шәхес. Шундый шәхеснең булуы театрыбызны да югары дәрәҗәгә күтәрә. «Хушыгыз, хыялларым» спектаклендә без аның белән бергә уйный идек. Мин, аңа карап: «Син курыкма, Айсар агай, балаларыңны үзем карармын», - дип еларга тотынырга тиеш. Берсендә ул миңа борылып карады да көлдерергә тотынды. Бер ай буе сәхнәдә, елыйсы урында, мине шулай көлдерде. Аннары бервакыт мин репетициягә соңга калмас өчен урамда машина туктатам. Бер «Волга« килеп туктады. Арткы утыргычка кереп утырдым да: «Миңа театрга барырга кирәк«, - дидем. Барып җиткәч: «Я вам сколько должна?» - дип сорадым. «Никогда не расплатишься», - дигәннән соң гына «таксист»ка күтәрелеп карадым. Ул Фидан Гафаров булып чыкты. Үзенең дә театрга килүе икән.

- Мин яшьтән үк иҗтимагый-сәяси тормышта актив катнаштым. Комсомол секретаре буларак конференцияләрдә чыгышлар ясадым. Профсоюзда эшләдем. Активлыгымны җитәкчеләр дә күреп алды. 2008 елгы сайлауда миңа үземне сынап карарга тәкъдим иттеләр. Сайланганнан соң, биш ел театрдан китеп тордым. Ул чакта мин күп нәрсә белдем. Кануннарны өйрәндем. Сайлаучылар белән очрашканда, аларга ярдәм итеп булмаса, бик борчыла идем.

- Депутат буларак, халык белән аралашканда психологик осталык кирәк. Миңа бу очракта артист булуым ярдәм итте. Артист та сәхнәдән торып тамашачы белән аралаша бит.

- Ул технология көллиятендә дизайнер булырга укып йөри. Хатын-кыз өчен яхшы һөнәр дип саныйм мин аны. Тавышы да матур, сәхнәләрдә чыгыш ясаганы бар. Артист булырга теләсә дә каршы килмәгән булыр идем, тик актер тормышы һаман юлда үтә шул.

- Без Казанга студент елларыннан ук килә башлаган идек инде. Килгән саен музейларга, мәчетләргә йөрдек. Шәһәрнең архитектурасына хәйран кала идем мин. Һәр килүемдә дә берүзем урамнарны карап йөрим. Казан тамашачысы да искиткеч. Алар безне ярата.

- Әйе, килгән саен алар безне кунак итә. Ике театр дуслыгы - электән үк калган гадәт. Безне өлкән буын артистлар шулай дус булырга өйрәтте. Дуслык җепләре киләчәктә дә өзелмәс, дип уйлыйм. Ике театрда да талантлы баш режиссерлар эшли. Соңгы вакытта кайбер артистларның арадан вакытсыз китүләре генә йөрәкне әрнетә.