#Язмалар 14 декабрь 2018, 16:36

Машина

14 декабрь 2018, 16:36

Командировкадан кайтып килешли, Гайфетдинне машина бәрде һәм ул, инерция тәэсирендә, бераз гына очып барды да, шап итеп, таш юлга төшеп утырды. Гомере буе дөнья куып, бер мәртәбә дә абынмаган асыл ирнең лачын кебек очып йөргән уйлары бер мәлгә туктап калды. «Да-а…» – дип куйды ул, кояш куырып бетергән асфальтка таянган килеш. Нәрсә булды соң әле бу?..

Скопировать ссылку

50 ел буе «пешкодром» чапты Гайфетдин. Аякларын да жәлләмәде, туфлиләрен дә… Фатир алды, тормыш корды, балаларын үстереп аякка бастырды. Ә үзе? Машина да ала алмаган икән… Хәтта бу хактагы уй башына да кереп карамаган. Хатыны артык йомшак булды шул, ире эшләгәнгә канәгать булып, сөенеп йөрде, бер нәрсә дә таләп итмәде, аяк тибеп тә кычкырмады, өстәл төеп тә: «Фәлән кирәк!» – дип дуламады...

Эштәгеләрнең дә йә «Лада»сы, йә иномаркасы, һич югы «Матиз»лары бар... Әй, Алла… Гомере буе кеше көлдереп җәяү йөргән икән бит!.. Адәм мәсхәрәсе. Эх, хатыны бераз төрттергән булса икән лә... Башсыз... Үзе аңламаган, аңлатучы да табылмаган. Нигә аяк әрәм итеп йөргәндер? Утырыр идең җылы машинада. Йомшак келәм җәелгән утыргычта аягыңны сузып, кулларыңны рульгә салып, күз бәбәкләреңне алгы тәрәзәгә төбәп…

Моннан ары машина алмый ярамас, соңгы тиеннәрне җыеп, кредит алып, соң булса да, гомер буе ияреп килгән җитешсезлекне төзәтергә кирәк. Гел җәяү йөрергә димәгән…

Тукта, тукта… Хатыны беркөн нәрсә диде әле… «Гайфетдинкәем, биш дистәне вакласаң да, һаман шул яшь көе саклангансың», – дидеме?.. Әйе, нәкъ шулай диде бит. Әнә яшьтие Фәррахның алтынсу төстәге «Джиб»ы бар... Тик башы пеләш, ияге бүлтәеп, асылынып төшкән, корсагы рульгә тия, бер иңсәсе калыккан, берсе иңгән... Бергә эшләгән Гыйләҗне генә ал. Йөрәге авырта, нервылары су керпесе инәләредәй тырпаешкан, күзләре тышка чекерәеп чыккан… Ә Гайфетдиннең, сөбханалла, буе төз, чәчләре үз урынында, фигурасы да ничава… Урамда машина куасы юк, теге яктан кем килеп чыгар да бу тарафтан кайсы сарыгы күзен акайтып юлга атылыр икән, светофор уты кайчан янар, «погонлы абзыйлар» кайчан туктатыр икән дип баш катырасы юк. Рәхәтләнеп җәяүләп элдертәсе генә.

Машинасызлар күпкә бәхетлерәк икән, дип уйлады да Гайфетдин, әкрен генә аягына басты. Бер җире авыртмый, барысы да үз урынында. Кайтырга кирәк, хатыны көтәдер.
Шул мәлдә Гайфетдин үзен бәрдергән машинага күз салды. Руль артында елый-елый шешенеп беткән, сөрмәләре юылып бөтен битенә таралган, чәчләре гель белән катырылган кебек өскә тырпайган хатыны утыра иде.

Гайфетдин аның гомере буе үзеннән качып акча җыюын, правага укуын, ул кайтуга бер сөенеч булсын дип, кулланылган машина алып куюын һәм аны сынарга дип бүген беренче тапкыр урамга чыгуын әле белми иде...

Ленар Шәех

Кызыклы яңалыкларны күзәтеп бару өчен Т елеграмга кушылыгыз.