«Ашыкма син, гомер!»
Галия Гайнетдинова кичәсенә чакыру алган көнне, грипп белән бик нык чирләп, уттай кызышып, урын өстендә ята идем. Әллә оптимист холыклы, һәрчак көләч йөзле, киң күңелле шагыйрәнең ягымлы тавышы шифалы булып чыкты, әллә башка хикмәт, нәкъ менә презентация узасы көнне терелеп аягыма бастым. Татарстан Язучылар берлегенең Тукай клубында алма төшәр урын юклыгын күреп, бу бәйрәмгә ныклап әзерләнгән автор өчен генә түгел, бүгенге тотрыксыз вазгыятькә карамыйча, әдәбият-сәнгатькә ихтирамын югалтмаган, күңеле керләнмәгән, йөрәк хисләре тупасланмаган милләттәшләрем өчен ихластан сөендем.
