Авырып ятуның бер рәхәт ягы бар. Хастаханәгә эләккәч, ничектер киң күңеллерәк, нечкә хислерәк кешегә әйләнәсең, үзеңне фани дөнья ваклыкларыннан өстенрәк итеп тоясың. Изгелек эшләү теләге уяна, зур яхшылыклар кылырлык рәтең генә булмый. Һич югында начарлык эшләүдән, яман гадәтләрдән тыелырга омтыласың.