Фәнис абый Яруллинны югалтканга да җиде ай булып килә. Вакыт дигәнең аккан су белән бер, кайвакыт чабуына ныклап ябышкан килеш тә аның асылын, йөгереклеген аңлап җиткереп булмый. Юкса татар әдәбиятына әйтеп бетереп булмаслык рухи байлык калдырган Фәнис абый кебек шәхесне һәр көнне искә алырлык та, аның батырлык-фидакарьлегенә һәр көн сокланырлык. Берәр кеше хәтеренә аның боек вакыты, күңел төшкән халәте кереп калдымы икән? Юктыр. Чөнки Фәнис абыйның елмаймый-шаяртмый сөйләшкәне, аралашкан һәр кешесенә яктылык бирми калганы булмады. Ярты гасырдан артык ятакка беркетелгән булса да, күпме җорлык, күпме тормышны ярату иде анда!..